Titel: Marionet
Auteur: Daniel Cole
Serie: Ragdoll #2
Genre: Thriller
Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff
Vertaling: Josee Koning
Publicatiedatum: februari 2018
Aantal bladzijdes: 399
Recensie: Leontine
Cover
De cover van Marionet is net zo mooi als die van Ragdoll, met zijn aparte kaft. Dit keer een gele kaft met blauw draad. Een sprekende cover die de inhoud eer aan doet.
Auteur
De Britse Daniel Cole (1983) werkte als ambulancebroeder. Ragdoll was zijn debuutthriller. Ragdoll maakte van Cole een overnight success story. De rechten werden inmiddels aan meer dan 30 landen verkocht en het zal worden verfilmd voor tv. Marionet is zijn tweede thriller.
Achterflap
In Marionet, het vervolg op bestseller Ragdoll van Daniel Cole, is er een copycat moordenaar aan het werk…
Rechercheur Emily Baxter krijgt te maken met een nieuwe zaak die haar akelig bekend voorkomt: een lichaam dat in dezelfde onmogelijke houding is opgehangen aan draden als bij de Ragdoll-moorden. Dit keer ligt het lichaam echter aan de andere kant van de wereld, en met het woord LOKAAS in de borst gekerfd.
Terwijl de media-aandacht steeds groter wordt, moet Baxter helpen bij een andere moordzaak. En dan treft ze eenzelfde soort moord aan: nu staat het woord POPPEN op de borst. Voor wie is het lokaas bedoeld, en wie zijn de poppen? Maar nog belangrijker, wie heeft de touwtjes in handen?
Mijn mening
Ragdoll heb ik lang in de kast laten staan en dat wilde ik niet met Marionet. Ik vond Ragdoll fantastisch en ik was heel erg benieuwd of Cole het succes van Ragdoll kon evenaren.
Daniel Cole heeft me niet teleurgesteld. Met de proloog heeft hij mijn aandacht al vast en dat verandert eigenlijk het hele boek niet. In Marionet wordt Emily Baxter geconfronteerd met een copycat-moordenaar. De slachtoffers hebben allemaal een woord gekerfd staan op hun borst: LOKAAS of POP. De moorden worden gepleegd in zowel Groot-Brittannië als in Amerika. Tijd dus voor Baxter om samen te werken met haar Amerikaanse collega’s. En dat is niet makkelijk als je alles op je eigen manier wil doen. Wat wil de moordenaar nu zeggen met die woorden? En wie heeft de touwtjes precies in handen?
Wat ik zo geweldig vind aan de boeken van Daniel Cole is dat er tussen de regels door ook regelmatig iets te lachen valt. Of het nu een rake opmerking is of een situatie, regelmatig verschijnt er een glimlach op mijn gezicht. Toch is Marionet niet als karikatuur bedoeld. Cole houdt de spanning goed in het verhaal en al snel heb je het gevoel dat je het boek niet meer weg wilt leggen omdat je nu toch echt wilt weten hoe het afloopt.
De hoofdpersonages worden in Marionet nog iets verder uitgediept. Waar Wolf in Ragdoll the lead had, is dat nu Baxter. Zij heeft wat emotionele schade opgelopen in Ragdoll waar ze mee om moet leren gaan. Haar wantrouwen naar andere mensen is er nog steeds en dat levert zo nu en dan ook hilarische situaties op. Ik vond Baxter al leuk in Ragdoll, maar nu nog meer. Juist omdat ze helemaal het tegenovergestelde van mezelf is.
Spanning: 5
Plot: 5
Leesplezier: 5
Schrijfstijl: 5
Originaliteit: 5
Psychologie: 5
Daniel Cole heeft mijn verwachting echt meer dan waargemaakt. Ragdoll kreeg 4,5 ster, maar Marionet is naar mijn mening beter, dus kan ik niet anders dan 5 sterren geven.
Leontine
