Titel: De visser
Auteur: John Langan
Genre: Horror
Uitgeverij: Karakter Uitgevers
Vertaling: Roelof Posthuma
Publicatiedatum: juli 2017
Aantal bladzijdes: 320
Recensie: Yfke
Auteur
John Langan werd voor zijn eerdere boeken genomineerd voor de Bram Stoker Award en de International Horror Guild Award. Daarnaast is hij lid van het bestuur van de Shirley Jackson Awards.
Achterflap
In de bossen rondom Woodstock, Upstate New York, ligt Dutchman’s Creek, met steile oevers en snelstromend water: een prachtige plek om te vissen, maar ook een mysterieus oord waarover de meest fantastische verhalen de ronde doen. Verhalen die dreiging, maar ook beloftes lijken in te houden. Abe en Dan, twee weduwnaars die steun bij elkaar hebben gevonden en een liefde voor vissen delen, doen ze aanvankelijk af als visserspraat, maar de duistere legende laat hen niet meer los. Zou hier de remedie voor hun verlies te vinden zijn? Al snel besluiten ze het mysterieuze verhaal over duistere pacten en vergeten geheimen rondom de mysterieuze figuur van Der Fischer zelf te gaan onderzoeken. De twee mannen worden geconfronteerd met alles wat ze hebben verloren, en de mogelijkheid om het terug te winnen. Maar tegen welke prijs?
Mijn mening
Het was nacht, het was nacht, het was stikdonkere nacht.
Zeven rovers zaten in de schaduw van een grasspriet.
De roverhoofdman zei: “Zeg Piet, vertel eens wat.”
En Piet begon: “Het was nacht, het was nacht, het was stikdonkere nacht…”
Het is echt heel flauw, maar aan deze ‘mop’ moet ik vaak denken als ik een boek lees waar een verhaal wordt verteld in een verhaal – en De Visser is zo’n boek.
In principe bestaat het boek uit drie delen: in deel 1 vertelt Abe de lezer zijn verhaal, over hoe hij weduwnaar werd, is gaan vissen en Dan heeft leren kennen. In deel 2 wordt de geschiedenis van Dutchman’s Creek verteld, die Abe en Dan op een druilerige ochtend van Howard (kok bij Herman’s Diner) te horen krijgen, die het weer van een dominee te horen krijgt. Het verhaal op de achterflap komt eigenlijk pas echt in deel drie naar voren.
Op de kaft staat een quote van The Wall Street Journal, ‘Doet denken aan Stephen King en H.P. Lovecraft’. Veel detail en achtergrondverhaal doet erg denken aan King, maar De Visser is vooral langdradig, wat ik (persoonlijk dan) niet vaak bij King voel (hoe dik zijn boeken soms ook zijn). De uitgebreide beschrijvingen en het lijvige middenstuk halen alle vaart uit het verhaal. Het lijkt er ook voor te zorgen dat er weinig ruimte is voor meer diepgaande, verder ontwikkelde personages waar je je echt betrokken bij voelt.
Daarentegen is het Langan gelukt om een boek te schrijven dat leest als een horrorfilm, iets waar auteurs niet altijd in slagen. Zijn beeldende stijl, hoewel soms te uitgebreid, zorgt dat je alle taferelen goed kunt inbeelden. Bovendien is het hoge Lovecraft-gehalte van zijn verhaal een grote goedmaker. Monsters van zulke proporties dat het menselijk brein het amper kan bevatten in een bizarre, verstikkende wereld: dit maakt De Visser overtuigend, groots en meeslepend.
Uit bovenstaande kun je misschien opmaken dat mijn gevoelens gemengd zijn. De opzet en het tempo (om van het praten over vissen en aas nog maar te zwijgen) vond ik zelf niet ideaal, toch slaagde Langan erin me een wereld vergelijkbaar met die uit The Call of Cthulhu in te trekken, iets wat ik niet had willen missen.
Als je houdt van Lovecraft, dan is De Visser zeker iets voor jou.
Spanning: 2
Plot: 3,5
Leesplezier: 3
Schrijfstijl: 4
Originaliteit: 4,5
Psychologie: 2,5
De eindscore voor De visser is 3,5 ster.
~Yfke
