We mochten Mariska Overman een aantal vragen stellen, altijd leuk, zeker omdat ze auteur van de maand is! Hieronder lezen jullie het interview wat wij met haar hadden.
De Crime Compagnie
Waarom luister je zo graag naar Muse tijdens het schrijven?
Ik houd van de energie die van die muziek afkomt. En als ik schrijf laat ik me daar graag door meenemen. Ergens denk ik dan dat iets van die energie meegaat in de woorden. Klinkt dat gek???
bureaumorbidee.nl
Hoe is jouw interesse in dood en rouw ontstaan, je hebt namelijk samen met je man een bedrijf wat communiceren over de dood bespreekbaar maakt. Je schrijft columns over rouw en dood en inmiddels is je tweede boek, waar de dood zeker een belangrijke rol speelt, verschenen?
Die interesse had ik als meisje al, ik geloofde in geesten en spoken en dacht vaak dat er een andere wereld was. Dat veranderde later wel, maar de grote vraag: wat is dood, en wat gebeurt er met ons na de dood, heeft me nooit meer losgelaten. Een hele bepalende gebeurtenis in die fascinatie is de dood van mijn broertje geweest. Ik was 21 en hij 17 toen hij verongelukte. Pas veel later ben ik me gaan realiseren hoe cruciaal die gebeurtenis voor mijn leven geweest is. Daar komt mijn drive ook vandaan: mensen, je leeft niet eeuwig, wees je daar bewust van en geef er gevolg aan…
Hoe denk je zelf over de dood?
Ik ben erg bang voor de dood. Of beter gezegd, voor niet meer leven. Ik heb daar ook best veel last van, helaas. Tegelijkertijd is dat een sterke drijfveer om voluit te leven. Ik ben er nog niet goed uit of zoveel bezig zijn met dit onderwerp nu helpend is of juist niet.
Hoe heb je de ingewikkelde Franse achternaam van Isabel bedacht?
Ik heb ooit een korte cursus gevolg, iets met mediteren enzo, en een groepsgenote had als voornaam Dieudonné. Ik vond dat prachtig, en die naam kwam direct op toen ik een naam zocht voor mijn hoofdpersoon. Alleen heb ik er de achternaam van gemaakt.
Plan je alles van tevoren of laat je je leiden door je personages?
Ik laat me hoofdzakelijk leiden door de personages. Ik begin met een vaag idee, en dan zie ik wel hoe het gaat. Tijdens het schrijfproces ga ik de loop van de tijd ook wel meer uitdenken, om toch een richting te krijgen. Vaak heb ik wel op een gegeven moment een plotidee waar ik iets mee wil. Maar ondanks dat verrassen de personages me regelmatig in hun acties.
In Voltooid maak je gebruik van een actueel maatschappelijk veel besproken onderwerp, euthanasie, hoe ben je op het idee gekomen dit onderwerp te verwerken in je thriller?
Vanwege het werk met mijn man is euthanasie een onderwerp dat vaak voorbijkomt. We hebben ons in het verleden regelmatig geroerd in discussies erover. Wat ik vaak merkte is dat mensen makkelijk oordelen, of iets verwachten rondom euthanasie, zonder goed na te denken over consequenties. Het leek me een geweldig idee om daarom dit onderwerp tot thema in een thriller te maken, in de hoop dat het mensen aan het denken zet. Ik hoor gelukkig dat men vindt dat ik zonder zelf stelling te nemen het onderwerp verwerkt heb, en dat was ook de bedoeling. Het gaat me er niet om dat men weet wat ik erover denk, maar dat men er zélf over gaat denken. Het is een onderwerp met verregaande maatschappelijke consequenties, het gaat iedereen aan.
Voor veel auteurs is schrijven ontspanning. Is dit voor jou ook zo of spookt het onderwerp dood dan ook continu door je hoofd?
Dood gaat meer door mijn hoofd dan me lief is. Maar schrijven haalt me er juist vandaan, ook al gaan er in thrillers mensen dood. Dat voelt toch anders dan bezig zijn met het onderwerp vanuit ons bureau. Sterker nog, er is weinig dat me zo weg haalt van het denken over de dood dan schrijven, ook al klinkt dat paradoxaal voor een thrillerschrijver…
Wat is voor jou de beste manier om te ontspannen?
Schrijven, maar als ik dat niet doe: dansen. Bij concerten, op houseparty’s of gewoon in de woonkamer. En lezen vind ik ook erg fijn. Alleen merk ik wel dat ik anders lees sinds ik zelf schrijf, en dat is wel jammer, het is minder onbevangen.
Heb je al een idee hoeveel boeken met Isabel er zullen verschijnen? Wist je dit al toen je begon met schrijven of vormt zich dit gaandeweg?
Ik wist het niet vanaf het begin, pas aan het einde van Hoofdzaak dacht ik dat het leuk kon zijn om verder te gaan met Isabel. De uitgever zei het ook nadat ze het manuscript had gelezen: dit is nog niet klaar met Isabel. Ik ben nu met boek 3 rondom haar bezig, en ik ga door zolang het goed voelt, geen idee hoeveel delen het gaan zijn. Ik hoop veel… 😉
Zou je ook een standalone kunnen/willen schrijven?
Heel graag. Ik loop ook al een tijd met een geweldig idee voor een historisch mysterie. Het lukt me niet om aan twee verschillende boeken tegelijkertijd te schrijven heb ik gemerkt, dus die moet ooit tussen twee Isabelboeken door geschreven worden.
Stephen King Wiki – Fandom
En een ander genre? Zo ja, wat zou je dan willen?
Ik zou graag een roman schrijven, en een meer bovennatuurlijke thriller á la Stephen King.
Kun je veel ervaringen uit je werk gebruiken bij het schrijven van je boeken? Of moet je naar bepaalde dingen nog research doen? Hoe was dat bij Voltooid?
Ik kan veel uit eigen kennis en ervaring putten gelukkig. Maar ik doe ook research. Voor de postmortale zorgaspecten heb ik een geweldige ex-collega die daar erg goed in is en die me adviseert. Over euthanasie en de wetgeving weet ik vrij veel, en mijn man is helemaal expert op dat gebied, dus hij heeft meegelezen en geadviseerd. Als het om politiewerk gaat is internet en een stapel studieboeken erg nuttig, naast af en toe een vraag aan een echte agent.
Dank jullie wel voor de leuke en originele vragen!
Mariska
