Titel: 
De fluisterkamer
Auteur: Amanda Stevens
Genre: Thriller
Uitgeverij: Harlequin
Vertaling: M. van der Rijst
Publicatiedatum: april 2015
Aantal bladzijdes: 350
Recensie: Brenda
Cover
Een donkere cover. Je ziet een trap met boven een open deur. In het licht van de open deur zie je een schaduw van een strop hangen. Zeer mysterieus en interessant genoeg om opgepakt te worden als je het boek tegen komt.
“Het bloed kruipt altijd waar het niet gaan kan…”
Auteur
Amanda Stevens groeide op in de Ozarks, een gebied dat bekend staat om zijn hang naar folklore en bijgeloof. Toen ze – na een korte carrière bij de belastingdienst – besloot schrijfster te worden, kwam deze achtergrond haar goed van pas. Gecombineerd met haar liefde voor thrillers en spookverhalen, bleek het een voedzame bodem voor spannende plots en sfeertekening. (bron: Harper Collins Holland)
Achterflap
Evangeline Theroux, rechercheur bij Moordzaken in New Orleans, voelt zich thuis opgesloten. Haar pasgeboren kind herinnert haar alleen maar aan Johnny, haar overleden echtgenoot, en in een poging om te vluchten stort ze zich op een grote moordzaak. Al snel wordt ze echter gesommeerd haar speurwerk te staken. Ze loopt de FBI in de weg bij een onderzoek waarbij ook Johnny betrokken was.
Wanneer schrijfster Lena Saunders haar een fascinerende theorie over de moord voorlegt, laat de zaak Evangeline niet meer los. Ooit heeft een moeder drie van haar eigen kinderen vermoord in een krankzinnige poging het kwaad uit te roeien dat in hun genen zou huizen. Twee meisjes, Ruth en Rebecca Lemay, overleefden het drama, en het lijkt erop dat een van hen het werk van hun moeder voortzet.
In ruil voor duidelijkheid over de dood van Johnny vraagt Lena Evangeline de meisjes Lemay op te sporen. Dan, wanneer de zaak een gruwelijke wending neemt, wordt Evangeline tot een onmogelijke keuze gedwongen. Met haar leven als inzet.
Mijn mening
Het verhaal begint met een hoofdstuk uit het jaar 1976. Nelly gaat na een lange tijd op bezoek bij haar nicht Mary Alice en haar vijf kinderen. Mary Alice is net een aantal maanden verlaten door haar man en moet de zorg volledig alleen doen. Als Nelly daar aankomt is het ontzettend stil. Ze hoort niemand en gaat zelf naar binnen. Daar ontdekt ze een enorme nachtmerrie. De eerste toon is gezet. Schrijfstijl is duidelijk en beeldend en de auteur neemt je direct mee in het verhaal. Dat belooft wat.
Vervolgens worden we meegenomen naar het heden in het wereldje van rechercheur Evangeline. We leren haar kennen als een kleine vrouw die kortgeleden afscheid heeft moeten nemen van haar man Johnny. Johnny zat ook bij de politie en is vermoord en er is geen dader bekend. Een aantal maanden na de moord is Evangeline bevallen van hun zoon JD.
Evangeline probeert alles goed te doen. De zorg voor haar kind, haar werk en daarnaast zoekt ze ook nog naar antwoorden naar de dood van haar echtgenoot. Je voelt mee met de onzekerheid van Evangeline. Nadat ze een moord gaan onderzoeken van een advocaat van een crimineel, wordt Evangeline al snel van het onderzoek afgehaald. Het blijkt dat ze niet objectief kan zijn vanwege dat ze denkt dat haar echtgenoot ergens ermee te maken heeft. De FBI komt ook in zicht. Wat komen zij doen?
Amanda Stevens heeft een goed verhaal weten neer te zetten. Spanning kwam vanuit meerdere hoeken en eindigde met een duidelijke climax. Wel vond ik het einde voorspelbaar. Ze heeft met De fluisterkamer mij weten te overtuigen van haar werk. Ik ben zeker nieuwsgierig geworden naar haar andere boeken.
Spanning: 4
Plot: 3,5
Leesplezier: 4
Schrijfstijl: 4
Originaliteit: 3,5
Psychologie:
De fluisterkamer krijgt van mij 4 sterren.
Brenda
