Titel: 
Monsterboek
Auteur: Alice Hoogstad
Genre: Kinder (4-6 jaar)
Uitgeverij: Lemniscaat
Publicatiedatum: maart 2014
Aantal bladzijdes: 26
Recensie: Leontine & Roan
Cover
Dit boek trok mijn aandacht in de kunstfolder van Lemniscaat. Een prachtige zwart-wit tekening met een oranje dino. De titel in multicolor met de naam van de auteur eronder.
Auteur
Alice Hoogstad is geboren op 3 oktober 1957 in Rhoon, Zuid-Holland. Na de middelbare school studeerde ze grafiek en schilderen aan de Academie voor Beeldende kunsten in Rotterdam, de huidige Willem de Kooning Academie. Ze heeft les gehad van o.a. Klaas Gubbels en Gijs Voskuijl. Alice Hoogstad illustreert sinds 1987 voornamelijk kinderboeken. Ze maakte o.a. werk voor de boeken van Ceciel de Bie, Guus Kuijer, Hans Kuyper, Rindert Kromhout en Tjibbe Veldkamp. Voor de Kinderboekenweek in 2001 maakte zij het affiche.
Inmiddels maakt Alice ook haar eigen prentenboeken. Voor Monsterboek won ze het Gouden Penseel 2015. Van dit prentenboek werd een installatie ontworpen voor het kindermuseum Villa Zebra in Rotterdam. Samen met illustratoren Philip Hopman en Alex de Wolf maakte Alice wandschilderingen in het Wilhelmina Kinderziekenhuis in Utrecht. Alice Hoogstad woont en werkt in het groene Waterland ten noorden van Amsterdam.
Achterflap
In dit tekstloze prentenboek duiken overal monsters in de prachtigste kleuren op. En de mensen in het zwart-witte stadje houden nog wel zo van rust en orde! Heeft het meisje met haar krijtjes er misschien iets mee te maken?
Mijn mening
Ik heb een zwak voor kinderboeken, en vooral voor mooie prentenboeken. Gelukkig is mijn zoontje Roan ook dol op lezen. Elke avond wordt er voorgelezen uit één van de vele boeken die we al hebben verzameld. Samen gingen we op onderzoek uit in het monsterboek.
Roan vond het maar raar: een boek zonder woorden. “Is dat wel leuk mama?” vroeg hij. Toen ik hem vertelde dat we dan zelf een verhaal konden verzinnen, was zijn interesse gewekt.
Het boek vertelt dus een verhaal zonder woorden. Een meisje met krijtjes tekent monsters op straat en op muren, zelfs die van de kerk. “Mag dat wel mama?” Op elke bladzijde zien we de weg die het meisje aflegt met haar krijtjes en op elke bladzijde komt er een monster tot leven. Als de monsters zelf gaan kleuren met de krijtjes, zijn de mensen in het stadje niet blij. Gelukkig spoelt de regen de kleurtjes weer weg en kunnen we opnieuw beginnen.
Er is zoveel te zien op de bladzijden dat Roan en ik al snel een half uur aan het “lezen” zijn. Roan stelt vragen, ik stel vragen, we zoeken details op de pagina’s. We hebben plezier beleefd aan het boek. En met een sip gezicht wordt gevraagd of hij het boek nu weer terug moet geven? Want eigenlijk wilde hij het nog wel eens lezen. De volgende ochtend was Roan al wakker en aan het lezen. In het monsterboek!
Het is een erg leuk boek voor 4-6 jarigen. Roan en ik geven dit boek 4 sterren!
Leontine
