Titel: Na die nacht…
Auteur: Kirstin Rozema
Genre: Roman
Uitgeverij: Ellessy
Publicatiedatum: april 2017
Aantal bladzijdes: 171
Recensie: Bianca
Over de auteur
Kirstin Rozema (1967) woont in Almelo en schrijft al jarenlang kinder- en jeugdboeken over de meest uiteenlopende onderwerpen. Daarnaast heeft ze een flink aantal korte romans geschreven. Eind 2015 verscheen haar familieromandebuut Poort naar het geluk.
Het verhaal
Wat gebeurde er in de nacht van de 14e april, drie jaar geleden? Was het een kater na dat leuke feestje, waar ze veel te veel gedronken had? Of was het iets anders?
Melanie Kuperes, partner van Douwe Boenders en moeder van kleuter Carolien, weet het niet. Ze weet alleen dat haar leven na die nacht totaal anders is geworden. Ze is vanaf dat moment humeurig, heeft een heel kort lontje en heeft nergens meer zin in. Vooral Douwe moet het ontgelden.
Lucy Veenhuizen, de vaste oppas van Carolien, wordt verliefd tijdens de buurtbarbecue. Als snel krijgt ze een relatie met Paul Brama. Hij is stapel verliefd op haar. Maar of dat ook wederzijds is?
Melanie draait door tijdens een woede-aanval. Haar daad heeft grote gevolgen voor de mensen om Douwe en haar heen. Er worden valse beschuldigingen geuit en al gauw worden bepaalde mensen scheef aangekeken. Melanie doet net of ze nergens van weet. Tot ze haar volgende woede-uitbarsting krijgt.
Douwe merkt plotseling wie zijn vrienden zijn en wie hem liever ver uit de buurt wil hebben. Uit onverwachte hoek komt dan alsnog een oplossing voor zijn grote probleem.
Mijn mening
Het boek opent met de quote:
Om je grenzen te verleggen
Moet je ze eerst erkennen en accepteren
Een mooie quote die ervoor zorgt dat je als lezer gelijk gaat nadenken over je eigen grenzen, weet jij waar je grenzen liggen?
Na die nacht… is een liefdesroman met een persoonlijk thema. Melanie Kuperes voelt zich al een aantal jaren niet goed maar het lukt haar niet uit te leggen wat er aan de hand is. Van de een op de andere dag heeft ze een karakterverandering door gemaakt waar ze eigenlijk zichzelf de schuld van geeft. Mensen uit haar omgeving en dan met name haar man Douwe worden de dupe van het gedrag van Melanie. Je voelt de machteloosheid van Douwe, hij wil zijn vrouw steunen maar niets lijkt te helpen. Melanie zit gevangen in haar eigen lichaam, tijdens het lezen voel je als lezer de onmacht van Melanie maar ook van de mensen om haar heen die geen grip krijgen op haar. Er is sprake van angst en onvoorspelbaarheid, een eng gevoel moet dat zijn. In dit verhaal is in mijn ogen iedereen slachtoffer.
Kirstin Rozema heeft Na die nacht… geschreven na het doormaken van een eigen trauma, dit voel je tijdens het lezen. Gevoelens worden zeer realistisch over gebracht, het maakt me soms ook een beetje verdrietig. Het onbegrip en veroordelen vreet aan alle slachtoffers.
Het is Kirstin Rozema zeker gelukt aandacht te krijgen voor de gedragsverandering die mensen met een hersentrauma doormaken.
Na die nacht… is niet alleen een liefdesroman maar bevat ook zeker spanning. Persoonlijke ervaringen zijn mooi verwerkt in een liefdesroman met een spannend tintje.
Voor mij was het boek iets te dun, heb het in één dag uitgelezen.
Na die nacht… krijgt van mij 4,5 ster.
Bianca
