Titel: De vergiftigde gave
Auteur: Melinda Salisbury
Serie: Dochter van de Zondeneter #1
Genre: Young Adult
Uitgeverij: Clavis
Vertaling: Margot Van Hummel
Publicatiedatum: maart 2017
Aantal bladzijdes: 350
Recensie: Manon
Auteur
Melinda Salisbury is een young-adult schrijfster en woont aan de oostkust in Engeland. De vergiftigde gave is haar eerste boek en was in Groot Brittannië in 2015 het best verkopende young adult debuut en gelijk genomineerd voor diverse prijzen. Ze houdt van reizen, avonturen en middeleeuwse kastelen (bron: www.melindasalisbury.com).
Achterflap
Twylla is uitverkoren. Ze is niet van koninklijken bloede, maar de goden hebben haar gezegend met een bijzondere gave. Hierdoor zal ze later de prins huwen en met hem heersen over het koninkrijk Lormere. Maar voorlopig beschout Twylla haar gave vooral als een vloek: door dageraadschade te drinken wordt haar huid giftig. Zo kan ze landgenoten die van verraad beschuldigd worden met een simpele aanraking om het leven brengen. Twylla beseft dat ze geen vrije keus heeft en het werktuig is van de goden en de koningin. Bovendien raakt ze zonder het te beseffen verstrikt in een web van intriges.
Mijn mening
Heerlijk om weer een young adult te lezen en de cover van dit boek is prachtig, de kleuren zijn intens en dat meisje in de fles zegt al heel veel over het boek. Alleen om de cover zou ik het boek oppakken in de winkel. Deze fantasy young adult is de eerste in een trilogie en het verhaal gaat over Twylla, de incarnatie van Daunen, de dochter van de goden Naeht en Daeg. Elke nieuwe maan moet zij bewijzen dat zij de uitverkorene is door dageraadschade te drinken en dit te overleven. Hierdoor is haar huid giftig en kan geen sterveling haar aanraken, behalve de koninklijke familie. Twylla brengt de verraders van Lormere om door een simpele aanraking. Niet omdat zij dit graag wil, maar omdat het haar lot is. Zo wordt zij constant bewaakt door twee bewakers, Dorin die al lange tijd bij haar is en sinds kort door Lief. Lief is nog niet zo lang bewaker, hij komt uit buurland Tregellië, en vergeet nogal eens de etiquette die daar bij horen. Twylla is namelijk ook voorbestemd om met de prins te trouwen, maar Lief gaat toch meer voor haar betekenen dan ze eigenlijk wil en dan kust Lief haar…maar hoe kan dat? Geen sterveling kan haar aanraken en hij wel? Is ze wel de incarnatie van Daunen? Hebben ze gelogen tegen haar? Maar vooral wie is Lief eigenlijk?
Van alles wat ik geloofde, van alles wat me is verteld, is niets uitgekomen.
In het begin moest het verhaal wat op gang komen, vond ik Twylla wat naïef en waren vooral de dialogen wat langdradig waardoor de vaart uit het verhaal ging. Zo halverwege kwam de vaart terug in het boek en werd het spannender, gelukkig. Melinda Salisbury heeft een realistische schrijfstijl, je ziet het voor je wat ze beschrijft.
We lopen door de gangen, rustig maar niet gerust. Het ruikt er naar geschroeid vlees van de brandstapel, een geur die eng veel lijkt op die van een varken aan het spit. Er hangt iets in de lucht, iets scherps dat boven de stank van verbranding uit komt.
Ik kwam voor De vergiftigde gave uit op ruim 3,5 ster, maar aangezien het einde veelbelovend was en ik uitkijk naar deel 2, hoe het verhaal verder gaat, rond ik het af op 4 sterren.
Spanning: 3,5
Plot: 4
Leesplezier: 4
Schrijfstijl: 4
Originaliteit: 4
Psychologie: 4
Eindscore: 4 sterren
Manon
