Titel: 
Salomé
Auteur: Jojanneke Buschgens
Genre: Roman
Uitgeverij: Godijn Publishing
Publicatiedatum: december 2017
Aantal bladzijdes: 326
Recensie: Bianca
Over de auteur:
Jojanneke Buschgens wordt geboren in 1977 als tweede in een gezin van uiteindelijk vier kinderen. Ze groeit op met de pen in haar hand en plaagt vooral haar groep 8 juf met het verzoek om feedback op haar talloze notitieblokken vol zelfgeschreven verhalen, geïllustreerd met personages geknipt uit modemagazines. Rond de puberteit wordt naast de liefde voor schrijven ook de liefde voor theater geboren. Ze maakt deel uit van een theatergezelschap, voor welke ze meerdere voorstellingen schrijft inclusief liedteksten. Tegelijkertijd vloeien duizenden gedichten uit haar pen die ze op de vreemdste tijden en plekken uit de lucht schijnt te vangen. Ze wordt opgeleid tot leerkracht, maar blijft naast het lesgeven ook schrijven en acteren. Jojanneke is woonachtig in Zoetermeer, getrouwd met Albert en moeder van twee zoons.
Achterflap:
Twee levens. Twee vrouwen die ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben. Beide vrouwen verlangen naar een kind. Britt droomt over het kind dat maar niet wordt verwekt, Julia hunkert naar het kind dat zij verloor. Wanhopig proberen ze het tij te keren. Terwijl Britt besluit het geluk eigenhandig af te dwingen, zoekt Julia troost in de armen van een ongrijpbare minnaar. Hun keuzes voelen, ondanks het schuldige randje, bevrijdend. Totdat duidelijk wordt dat niets is wat het lijkt en terugdraaien geen optie is. Opnieuw moeten beide vrouwen keuzes maken. Of is het te laat?
Salomé: een verhaal over liefde, verlies, verleiding en verwoesting.
Cover:
De cover van Salomé is een zwart/wit foto van een 7-jarig meisje, haar lippen springen eruit door de opvallend rode kleur. Afgebeeld als een engel is het een sprekende, ontroerende foto, die na het lezen van het boek geen toelichting meer nodig heeft.
Mijn mening:
Salomé is een roman die je niet kunt lezen zonder een brok in je keel te krijgen en een traan te laten. Hartverscheurend is het verhaal van Julia die haar dochter heeft verloren en de grip op haar eigen leven kwijt raakt. De relatie met haar man Marc ligt zwaar onder vuur, ieder verwerkt de dood van een kind op zijn eigen manier en het is een kunst elkaar in zo’n zware periode niet kwijt te raken. Als lezer toon je alle begrip voor het handelen van Julia, elke moeder zal kapot gaan van verdriet als dit onbeschrijfelijk drama haar overkomt. Het lijkt mij een onmogelijke opgave dit te verwerken…..
Ik zou willen dat alles bevroor, zoals mijn hart bevroren is, en dat alles stilstond, voor eeuwig, om af te brokkelen door de tijd tot er niks meer over is dan stof.
Ondertussen ontmoeten we Britt, lerares, met een grote kinderwens. Het contrast tussen beide dames kan niet groter zijn. Britt kent Salomé, zij zat op de school waar Britt werkzaam is. Na een paar jaar komen Britt en Julia elkaar per toeval weer tegen.
Achter haar ogen zie ik haar verder zoeken naar woorden die onmogelijk passend de horror in haar hart kunnen omschrijven.
Jojanneke heeft een prachtige roman geschreven waar vooral emoties de boventoon voeren, de personages komen tot leven en de pijn, angst, onmacht en vooral het verdriet is voelbaar tot op het bot.
De schrijfstijl is aangrijpend, invoelbaar en realistisch, de hoofdstukken zijn wisselend in het heden en verleden geschreven zodat je ook de onbevangen Salomé leert kennen die er helaas niet meer is.
Salomé is een prachtige roman die naar het eind toe verandert in een beklemmende thriller.
Op een bijzondere manier worden de verhalen in elkaar verweven tot een bizarre ontknoping.
Salomé krijgt van mij welverdiend 5 sterren
Bianca
