Titel: Dwaalspoor 
Auteur: Pjotr Vreeswijk
Genre: Thriller
Uitgeverij: LetterRijn
Publicatiedatum: oktober 2017
Bladzijden: 264
Recensie: Alexander
Over de auteur
Pjotr Vreeswijk is geboren in Gouda en getogen in Den Haag. Na zijn diensttijd in Blomberg (Duitsland), waar hij als luchtmacht beveiliger heeft gewerkt, is Pjotr in de Haagse horeca terechtgekomen. Hierna heeft hij de overstap naar de politie gemaakt, waar hij ondertussen ruim veertien jaar werkt.
Bij de politie heeft hij diverse functies en neventaken vervuld. Zo is hij motorrijder en mountainbikesurveillant in een achterstandswijk geweest en heeft hij als lid van onderzoeksteams verschillende grote rechercheonderzoeken gedraaid. Nu is hij, in de rang van brigadier, werkzaam als wijkagent aan bureau Scheveningen waar hij de spil tussen politie en burgers vormt.
Pjotr Vreeswijk is een fan van auteurs als Robert Ludlum en Tom Clancy. De manier waarop deze auteurs de werkelijkheid met fictie weten te combineren spreekt hem enorm aan. ‘Ik smul van dit soort boeken. Heel soms haak ik af, maar dan alleen als ze te technisch worden.’
Toen hij begon met schrijven had hij maar een doel voor ogen: ‘Ik wil een boek schrijven dat ik zelf graag zou willen lezen.’ Uiteraard liet hij zich inspireren door de avonturen van kolonel John Smith, de militaire arts uit Ludlums John Smith-reeks. Maar de inspiratie kwam ook uit een heel andere, verrassende hoek: geheim agent Lennet van Vladmir Volkoff (Luitenant X). Deze spannende reeks jongensboeken over de Franse geheim agent Lennet, die Pjotr als kind las, in combinatie met de keiharde actiethrillers van nu, plus zijn passie voor verre reizen en jarenlange ervaring als politieman in verschillende Haagse wijken hebben geleid tot twee boeken: Masterplan en Dwaalspoor. (www.letterrijn.nl)
Samenvatting
Als Alex De Klerck, een ex-agent van de geheime Europese antiterreureenheid OPERATIONS, een onheilspellend en mysterieus bericht ontvangt, reist hij in allerijl naar Brussel. Op hetzelfde moment komt er dertienduizend kilometer verderop een roestige oude dieseltrein in beweging, waarvan zowel de lading als de bestemming onbekend zijn.
Eenmaal in de Europese hoofdstad gearriveerd, lijkt voor Alex alles veranderd. Zijn oude werkgever keert zich tegen hem en als hij daarna ook wordt geconfronteerd met een brand met dodelijke afloop, neemt de voormalig geheimagent noodgedwongen contact op met zijn enige en laatste bondgenoot: computerexpert en oude vriendin Suzanne Boyle.
In een ultieme poging het bericht te ontcijferen, vraagt hij haar alle geschreven en ongeschreven regels te overtreden.
Wat hij niet weet, is dat daarmee de poort naar Europa wagenwijd wordt opengezet. Een monsterlijk kwaad stroomt het continent binnen.
Cover
De eerste keer dat ik de cover van Dwaalspoor op Facebook zag verschijnen, had ik mijn twijfels over de kleurstelling. Nadat ik het boek ook echt in handen had, waren die twijfels ongegrond: het is een opvallende cover, die ik in een boekhandel in ieder geval even zou oppakken. De paarse letters van Dwaalspoor hadden misschien wel een ander kleurtje mogen hebben. De inhoud wordt gelijk duidelijk met de term ‘actiethriller’, je weet wat je zou mogen verwachten.
Ik vind het plaatje echt gaaf: een winters landschap, een roestige stalen spoorbrug, de suggestie van een aankomende trein. De achterflap vind ik echt passen bij de cover, een stoere foto van Pjotr, alsof hijzelf geheim-agent zou kunnen zijn, en een schimmig plaatje van wat iemand op missie in Siberië zou kunnen zijn. Perfect.
Het verhaal
Het verhaal gaat als een hogesnelheidstrein, van ontsporen is echter geen sprake. Het begin suggereert dat er iets groots staat te gebeuren, en dit lijkt per hoofdstuk alleen maar groter te worden. De dwaalsporen zijn uitgezet en ik ben benieuwd naar het eindresultaat.
Haar adem verzwakte, haar hand verdween in haar jaszak en haar spieren spanden zich. De vechtmachine in haar werd wakker.
Mijn mening
Het verhaal vliegt van Rusland naar Zuid-Amerika, van Brussel naar Iran, zonder rustpauze. Het hoort bij dit type verhaal. Het leven van een geheim agent bestaat uit improviseren en on-the-spot reageren, dus overtuigend neergezet. De schrijfstijl zorgt er ook voor dat het leest als een actiefilm: het taalgebruik is to-the-point, geen technische termen of een Wikipedia-pagina aan verklarende woorden hoe een pistool werkt. De locaties worden grofstoffelijk omschreven, zonder al te veel onderscheidende details.
De personages zijn beknopt neergezet: het gaat om het plot, de spanning, de climax. Wat bij andere boeken vaak als storend wordt ervaren, bijvoorbeeld dartelende personages tussen exploderende granaten, is in dit verhaal tot een minimum gelaten. Suggestief in plaats van uitgediept. De personages zijn wat afstandelijk, waardoor hun onderlinge relaties ook zakelijk zijn: geen tijd voor ingewikkeld gedoe, doorgaan. Je kunt het als een gemis ervaren, wat meer verdieping van de karakters zou op zich niet misstaan maar zou het ook een ander verhaal maken. Gebaseerd op Masterplan, is dit een logische voortzetting. De wisselwerking tussen de verschillende karakters leest prettig en zorgt voor een spannende opbouw. Ook de spanning per hoofdstuk wordt goed opgebouwd en dwingt je om verder te lezen.
Waar de auteur met Masterplan de grenzen van het vak nog aan het aftasten was, en hier en daar nog wat voorzichtig was en de tijd nam, heeft hij duidelijk een stap gemaakt met Dwaalspoor; overbodige last is overboord gegooid en een schrijfstijl waar hij zich prettig bij voelt is gevonden: snel, actie, gaan. Ik kijk uit naar een volgend boek en naar de ontwikkeling van Pjotr als schrijver.
Spanning 4
Leesplezier 4
Originaliteit 4
Plot 3,5
Schrijfstijl 3,5
Afgerond 4 sterren voor Dwaalspoor.
Alexander
