Titel: Schemering 
Auteur: Bernard Minier
Serie: Martin Servaz #4
Genre: Thriller
Uitgever: Xander Uitgevers
Vertaling: Aniek Njiokiktjien, Félice Portier
Aantal bladzijdes: 512
Recensie: Bianca
Over de auteur
Bernard Minier (Béziers, Hérault, 1960) is een Franse auteur en groeide op in de heuvels van de Pyreneeën. Hij werkte jarenlang als douanebeambte, maar kon de droom van het schrijven niet loslaten.
Zijn debuutroman Een kille rilling (Glacé, 2011) werd zeer lovend ontvangen door de Franse pers en lezers. Het boek verscheen in een tiental talen en vooral in Europa sloeg het aan. Het werd overladen met prijzen, waaronder de prestigieuze Prix Polar 2011, die jaarlijks in Cognac wordt uitgereikt tijdens het festival Polar.
Minier wordt geroemd om zijn ingenieuze en complexe personages en de letterlijk adembenemende beklemmende sfeer die hij weet neer te zetten.
Achterflap
In een zwaarbewaakte gevangenis in de Pyreneeën verschijnt een man niet op appèl. Zijn naam? Julian Hirtmann, een gevreesde seriemoordenaar. De Noorse inspecteur Kirsten Nigaard wordt erbij geroepen. In zijn cel vindt ze een stapel foto’s van een baby, met achterop de naam Gustav.
Ze roept de hulp van commandant Servaz in, die de opdracht met grote tegenzin aanneemt. Zal het hen samen lukken de ingenieuze moordenaar te slim af te zijn? Of speelt Hirtmann wederom een onheilspellend spel, waarbij Nigaard en Servaz gevaarlijk op de proef worden gesteld?
Mijn mening
Schemering is het vierde deel met Martin Servaz in de hoofdrol. Ik wil hier wel direct benoemen dat Julian Hirtmann zeker zo belangrijk is. Zij spelen ieder, op hun eigen manier, in alle delen een bijzonder belangrijke rol. Servaz, commandant, lijkt zo langzaam aan op zijn laatste benen te lopen. Lichamelijk is hem al zoveel overkomen dat je je als lezer afvraagt wanneer hij het loodje gaat leggen? Wat kan een mens daadwerkelijk allemaal incasseren alvorens hij gaat hemelen?
Martin Servaz probeert de relatie met zijn dochter Margot gezond te houden maar in haar ogen is het vooral eenrichtingsverkeer. Het zou Martin sieren als hij iets meer inlevingsvermogen zou tonen.
Inmiddels duikt in elk boek de parasiet Julian Hirtmann op, een verschrikkelijk eng, bizar gevaarlijk en gevoelloos persoon. Een psychopaat van de bovenste plank.
Schemering staat geheel in het teken van het vijfjarige zieke jongetje Gustav. Zodra hij opduikt is je nieuwsgierigheid gewekt, wie is hij? Alleen de gedachte dat hij wordt gebruikt en misbruikt door grote misdadigers doet je als lezer huiveren.
Je wordt mee gezogen in een indrukwekkend spannend, meedogenloos maar ook vooral emotioneel verhaal. Criminelen, moordenaars, ze ogen harteloos, maar wanneer het een klein kind betreft is niemand in staat gevoelloos te blijven.
Nieuw op het toneel verschijnt dit keer Kirsten Nigaard, zij wordt neer gezet als een vrouw met zelfbeheersing en kalmte, tevens obsessief.
Minier is een schrijver die de lezer van de eerste tot de laatste bladzijde alert, en in zijn greep houdt. Steeds lukt het hem om signalen af te geven die pas op zijn plaats vallen als de plot ontrafeld wordt. Elk persoon is belangrijk, heeft een meerwaarde en zorgt ervoor dat er meerdere wegen naar Rome leiden. Als in een web met veel draden wordt de spin uitgelokt in actie te komen, daarbij wel rekening houdend dat een spin tevens aas is voor andere dieren.
De plot van Schemering is weer deels naar grote tevredenheid afgesloten. Vervolgens gooit Minier er dan weer een prachtig afsluitende zin in die je doet snakken naar het volgende deel.
Schrijfstijl: 4
Originaliteit: 4
Leesplezier: 5
Spanning: 5
Psychologie: 5
Plot: 5
Schemering krijgt van mij dik verdiend 4,5 ster.
Bianca
