Mijn zus - Michelle Adams - Thrillers and More

Titel: Mijn zus
Auteur: Michelle Adams
Genre: Thriller
Uitgeverij: De Fontein
Vertaling: Noor Koch
Publicatiedatum: december 2017
Aantal bladzijdes: 352
Recensie: Heidi

Cover
De cover met de donkere dreigende lucht ziet er onheilspellend uit. De titel Mijn zus steek prachtig af met de felle oranje letters. Twee meisjes staan in de zee, de ene lijkt wat te twijfelen. Aan de onderkant van het boek staat een quote: “Je familie heb je niet voor het uitkiezen”. Dit, met de boeiende flaptekst, zorgt ervoor dat ik erg benieuwd ben naar het verhaal.

Auteur
Michelle Adams groeide op in Engeland en woont tegenwoordig op Cyprus. Sinds ze op haar negende voor het eerst Stephen King las, is ze verslaafd aan thrillers. Mijn zus is haar debuut.

Achterflap
Irini is een jonge anesthesist met een bewogen jeugd. Vlak voor haar vierde verjaardag is ze door haar ouders weggegeven aan een tante. Het hoe en waarom van de keuze haar te verstoten en haar zus te houden, heeft ze nooit begrepen. Haar oudere zus Elle neemt gedurende de jaren af en toe contact met haar op, maar altijd loopt dat noodlottig af. Wanneer Elle haar laat weten dat hun moeder is overleden, stemt Irini ermee in om naar huis te komen. Daar realiseert ze zich al snel dat het verleden van haar familie complexer is dan ze ooit had kunnen bedenken. Niet in de laatste plaats omdat ze achter de werkelijke drijfveer van haar ouders komt. Elle speelt ondertussen een sinister spel, waardoor Irini nu pas écht in de problemen komt…

Ik steek je verdomme lek, ik zweer het. Als je ook nog maar één keer bij hem in de buurt komt, maak ik je af.

Mijn mening
Als ik begin te lezen merk ik direct dat vanaf de eerste paar bladzijden de dreiging van de pagina’s afdruipt. Je voelt gewoon dat er van alles in de lucht hangt en dat er nog heel wat te gebeuren staat. Het verhaal is in de ik-vorm geschreven. We maken kennis met Irini, een jonge vrouw, die verstoten is door haar familie. Ik heb het echt met haar te doen en voel de afwijzing en frustratie die zij ook voelt. De personages zijn echt goed neergezet, zo goed zelfs dat ik vanaf het begin een hekel aan de zus van Irini heb. Zij kruipt je tijdens het lezen onder je huid en veroorzaakt jeuk, waarbij krabben niet helpt. Niet alle stukken zijn even spannend, maar dit deed wat mij betreft geen afbreuk aan het verhaal. Je wilt gewoon door blijven lezen omdat je wilt weten hoe het af gaat lopen. Tel daarbij de beeldende schrijfstijl van Michelle Adams op en het boeiende thema, waarbij je tijdens het lezen ook nog een plottwist tegenkomt, dan weet je gewoon dat dit een knap debuut is. Ik hoop dan ook dat de schrijfster meer thrillers gaat schrijven.