Misstap - Jet van Vuuren - Thrillers and More

Titel: Misstap
Auteur: Jet van Vuuren
Genre: Thriller
Uitgeverij: Karakter Uitgevers
Publicatiedatum: november 2017
Aantal bladzijdes: 320
Recensie: Heidi

Cover
De cover van Misstap ziet er leuk uit. Een vrouw die in de duinen staat, in een wit jurkje en voor haar uit staart. Boven haar een aparte blauwe lucht, met daarin de quote “Soms kun je maar beter niet weten wat je buren doen”, zorgt ervoor dat ik nieuwsgierig naar die buren word. Ook de titel Misstap komt erg mooi tot zijn recht met de oranje letters

Auteur
Hennie de Groot (Amsterdam, 28 december 1956) debuteerde in 2011 als Jet van Vuuren met de thriller Zomerdruk. De auteur won verschillende verhalenwedstrijden, schreef een Margriet-pocket en talloze succesvolle thrillers. Ze is geboeid door vrouwenverhalen en alles in haar oeuvre draait dan ook om vrouwen met een bepaalde achtergrond. Een tikkeltje verknipt, moordlustig, maar toch herkenbaar.

Achterflap
Soms kun je maar beter niet weten wat je buren doen…
Den Haag wordt tijdens een hittegolf opgeschrikt door een aantal gruwelijke moorden. Jonge vrouwen zijn het slachtoffer geworden van een seriemoordenaar die volgens de politie zeer waarschijnlijk een psychopaat is.
Al snel blijkt dat deze vrouwen allemaal op Tinder zaten en vermoedelijk kort na hun date met de dader in de duinen bij Scheveningen door hem zijn gedumpt. In de pers duikt een schokkend verhaal op: bij alle vrouwen zijn beide handen verwijderd.

Nu je iets meer van mijn achtergrond kent, voel ik me op mijn gemak en durf ik rustig te beweren dat je voor mij niet meer bent dan een insect in een jampotje.

Mijn mening
De thrillers van Jet van Vuuren vind ik altijd leuk om te lezen, dit komt door de boeiende verhaallijnen in combinatie met de verknipte personages. Ik was dan ook erg enthousiast dat ik Misstap mocht lezen. Ditmaal had ik wat meer moeite om in het verhaal te komen, dit komt omdat er een tsunami aan personages op je af komt. Hierdoor moet je echt even opletten wie, wie ook alweer was, dit ook omdat de personages bijna allemaal buren van elkaar blijken te zijn. Als je dit eenmaal in de gaten hebt, leest het verhaal fijn weg, en vlieg je er doorheen. Dit komt mede door de prettige, pakkende en niet al te moeilijke schrijfstijl van Jet van Vuuren. De personages komen als je ze eenmaal kent levensecht over, met allemaal hun eigen problemen, zorgt het ervoor dat ik ze boeiend vind en meer van ze willen weten, het zouden zomaar jij, ik, of je buren kunnen zijn. Dat deze thriller vooral over het wel en wee van een aantal buren draait, waarin niets is wat het lijkt, en waarbij alle mannelijke personages grote geheimen lijken te hebben, en hierdoor ook de vrouwelijke personages aan hun partners beginnen te twijfelen en het niet meer lijken te weten wat hun partners allemaal uitvoeren, zorgt dit ervoor dat ik door blijf lezen. Maar er wordt niets te vroeg verklapt, en alles blijft in geheimen en twijfels gehuld. Dit zorgt voor een mysterieus tintje. Als er dan ook nog verschillende moorden worden gepleegd, waar Britt en Anja zich suf op rechercheren en er geen vinger achter lijken te krijgen, weet ik het zelf ook even niet meer en ga ik iedereen verdenken. Ook zijn er hoofdstukken geschreven vanuit een onbekend personage, dit zorgt voor extra spanning, omdat je gewoon wilt weten wie hierachter schuil gaat, en ik het boeiend vind om een kijkje in het hoofd van een zieke geest te nemen. Als Jet mij aan het eind ook nog weet te verbazen met een verrassende ontknoping, vind ik deze thriller toch weer zeer geslaagd en heb ik er weer van genoten.