T&M Leesclub: Dwaalspoor – Pjotr Vreeswijk

Eind november startte bij Thrillers & More de eerste leesclub! Hoe gaaf is dat! Het spits werd afgebeten door Dwaalspoor van Pjotr Vreeswijk. De club is in volle gang, hoog tijd om jullie te laten weten hoe het er tot nu toe aan toe gaat!
Aan deze leesclub (onder leiding van Danielle Henssen) doen de volgende mensen mee: Moon Kager, Heleen van der Velde, Silvia Arntz, Chantal Hofmeester, Ineke van Kessel, Silvia van Elzelingen, Susie Bosveld.
Alexander Roessen, Bianca Maartense en Mireille Declerck doen mee met een eigen exemplaar. 
Al snel na de bekendmaking van de deelnemers ploften de boeken op de (digitale) deurmat, de Facebook-groep werd aangemaakt en zowel schrijver Pjotr Vreeswijk als uitgever Theo van Rijn werden aan de groep toegevoegd. De leesclub kan van start!  

Er wordt de deelnemers een aantal vragen gesteld voor het lezen: Wat vind je van de cover, spreekt hij je aan? Zou je het boek oppakken in de winkel (waarom wel/waarom niet?)? Wat zijn je verwachtingen van het boek en van de schrijver?   

Moon: Het boek valt net op de deurmat, gelijk uitgepakt. De afbeelding trekt me erg, de kleuren en de spoorrails met daarin de tegemoetkomende trein. Benieuwd wat dit met het verhaal te maken heeft. De titel en cover zijn in ieder geval al pakkend en horen overduidelijk bij elkaar. Door de kleuren en de afbeelding raak ik erg nieuwsgierig, ik denk dat mijn oog gelijk op deze vormgeving zou vallen, waardoor oppakken in de winkel niet te vermijden is. Ik heb al veel goede verhalen gehoord over dit boek, nu heb ik het eerste boek niet gelezen en ben ik benieuwd of dit een probleem is en je misschien een tekort aan informatie hebt. Hopelijk is dit geen issue. Verder ben ik bang dat de lat hoog ligt voor de schrijver, ik verwacht best veel van dit boek. De 5 sterren recensies vlogen namelijk al in het rond.  

Heleen: Ik heb het boek net ontvangen. Vind het heerlijk om vanuit dit bladerexemplaar de vraag “voor het lezen” te beantwoorden. Ik zou het boek qua kaft niet meteen opgepakt hebben, maar als ik nu kijk intrigeert het licht aan het einde van de spoorbrug me wel. Ik zou het boek wel opgepakt hebben omdat het van Pjotr Vreeswijk is en de achterkant pakt me wel: een duistere figuur in een mistig geheel. De omschrijving aan de achterkant is veelbelovend. Ik verwacht een spannende thriller met meer verhaallijnen en actie.  

Silvia A.: Vanavond de dikke enveloppe uitgepakt en het boek voor het eerst mogen bewonderen. Het boek had ik nog niet eerder gezien. Eerste reactie (eigenlijk de tweede, want de eerste was…leuk, kaartjes en een boekenlegger erbij ️) mooie, koele kleuren. Duidelijke belettering. De korte inhoud op de achterkant komt terug in de tekening van de spoorbrug en de trein (want is het een trein die ons tegemoet komt of is het slechts de schittering van de zon?) op de voorkant. Het valt me op dat nergens een verwijzing staat naar het eerdere boek Masterplan. De sneeuwvlokken zetten de sfeer goed neer. Ik zou het boek in de winkel oppakken omdat ik al zoveel op social media en in de verschillende leesclubs over dit boek heb gehoord. Ik verwacht een boek vol spanning a la Dan Brown (gaan we het redden om de ramp te voorkomen…en ten koste waarvan) in een prettige, toegankelijke schrijfstijl. De bladspiegel vind ik vrij vol. Wat me opviel toen ik het boek opensloeg was het lieve: Voor Mike, mijn knulletje. Ik heb er zin in om te starten!  

Danielle: Persoonlijk vind ik de kleuren iets te licht gekozen, had het liever iets donkerder gezien zoals bij Masterplan het geval is om het gevoel van spanning een beetje te krijgen, desondanks zou ik hem wel oppakken in de winkel, maar ik denk meer omdat ik de naam Pjotr Vreeswijk zie staan. Zijn eerste boek is me zo goed bevallen dat ik nu wel hoge verwachtingen heb hoe hij zijn personages door laat lopen in dit boek.  

Alexander: De eerste keer dat ik de cover op Facebook zag verschijnen, had ik mijn twijfels over de kleurstelling. Nadat ik het boek ook echt in handen had, waren die twijfels ongegrond. Het is een opvallende cover, die in een boekhandel volgens mij direct op zal vallen en die ik in ieder geval even zou oppakken. De paarse letters van Dwaalspoor hadden misschien wel een ander kleurtje mogen hebben.
De rode letters van ‘Winnaar Thrillzone debuutprijs 2016’ vallen goed op, en terecht dat hier een verwijzing naar wordt gemaakt.
De inhoud wordt gelijk duidelijk met de term ‘actiethriller’, je weet wat je zou mogen verwachten.
Ik vind het plaatje echt gaaf: een winters landschap, een roestige stalen spoorbrug, de suggestie van een aankomende trein. Mogelijk dat de groene kleur van de cover iets vertelt over de inhoud van de trein of een motief dat met het verhaal te maken heeft.
De achterklap vind ik echt passen bij de cover, een stoere foto van Pjotr, alsof hijzelf geheim agent zou kunnen zijn, en een schimmig plaatje van wat iemand op missie in Siberië zou kunnen zijn. Perfect.
Wat ik verwacht van de inhoud is snelle actie, in razend tempo en een verhaal dat je omverblaast.  

Chantal: Ik heb het echte boek nog niet live gezien. Ik moet het dus doen met de plaatjes (ik heb het ebook). Ik ben het met Daniëlle eens, de kleuren zijn wat flets. Maar toch spreekt de cover me wel aan. Door de dieptewerking van de brug krijg je het idee van snelheid. Ook ik heb Masterplan gelezen en zou daarom zeker dit boek oppakken vanwege de naam Pjotr. Masterplan vond ik geweldig spannend, dus dat verwacht ik nu ook weer. Ik ben heel benieuwd of het Pjotr lukt om ook zijn tweede boek zo spannend en vlot te laten verlopen. Ik heb in ieder geval genoten van Masterplan en hoop hetzelfde te doen bij Dwaalspoor.  

Bianca: Een opvallende cover, ik houd er wel van. Ondanks de zachte kleuren straalt hij mysterie uit. Na het lezen van Masterplan ben ik wel nieuwsgierig naar het volgende boek van Pjotr, ik miste in Masterplan wat persoonlijke diepgang van de hoofdpersonen, benieuwd of Dwaalspoor daar wat meer van heeft.  

Ineke: Zéker vind ik de cover supermooi. Houd hier erg van. Een mysterieuze achtergrond. Ook de achterflap met de foto is echt lijkend. Prachtig. Ga er vanavond in beginnen.  

Silvia vE: De cover ziet er echt mooi uit. Intrigerend. De kleuren vind ik erg mooi. Mij valt op dat diverse boeken bij LetterRijn eenzelfde uitstraling hebben die ik wel mooi vind. De tekst achterop nodigt uit tot lezen en ik ben door dat korte stukje heel enthousiast geworden. De rode letters op de linkerbovenkant van de voorcover knallen eruit. ‘Winnaar ThrillZone Debuutprijs 2016″ vallen erg goed op en triggert nog meer.
Het lettertype ziet er fijn uit! Dat vind ik altijd heel belangrijk aan boeken. Ik verwacht een razendsnelle thriller met veel actie. Ik zou dit boek zeker oppakken in de winkel!  

Susie: Ben het boek aan het lezen. Wat mij als eerste opviel was de cover andere, minder heldere kleuren heeft dan wat je normaal ziet bij covers maar daardoor en in de combinatie met de afbeelding zou het zeker mijn interesse wekken in een boekhandel. Het is het eerste boek dat ik van Pjotr lees maar de eerste hoofdstukken zijn al veelbelovend.  

Mireille: Neem deel met een exemplaar dat ik reeds gewonnen had.
Ik vind de cover niet speciaal en vermits ik ook de auteur niet ken, zou ik het boek niet opgepakt hebben in de winkel of de bib. Heb meegedaan aan een loting op basis van de lovende commentaren in de boekenclubs.
De cover doet me denken aan transporten van joden gedurende de Tweede Wereldoorlog, daar waar het verhaal in een heel andere periode speelt. De sporen vind ik goed maar had liever een rangeerstation gezien als cover met allerlei sporen die door elkaar lopen.
De auteur ken ik niet en ben dus onbevooroordeeld gaan lezen.
Mijn verwachtingen waren dan ook gewoon gebaseerd op de recensies die ik gelezen had. Ik heb enkele aangename uren doorgebracht met een boek waar je wel je gedachten er moet bij houden.  

De verwachtingen zijn aardig hooggespannen dus! Tijdens het lezen hadden de deelnemers wel het een en ander te melden. Hoe bevalt het boek tot dusver? Hoe bevalt de schrijfstijl? Leuke citaten of bijzondere stukjes gelezen? Welk personage spreekt hen het meest aan?  

Alexander: Het verhaal gaat als een hogesnelheidstrein, van ontsporen is echter geen sprake. Het begin suggereert dat er iets groots staat te gebeuren, en dit lijkt per hoofdstuk alleen maar groter te worden. De dwaalsporen zijn uitgezet en ik ben benieuwd naar het eindresultaat.
Zoals ik had verwacht zit er een flink tempo in het verhaal. Je vliegt van Rusland naar Zuid-Amerika, en van Brussel naar Iran, zonder rustpauze. Het past bij dit type verhaal en ik ervaar het niet als vervelend. Het leven van een geheim agent bestaat uit improviseren en on the spot reageren, dus prima neergezet. De schrijfstijl zorgt ervoor dat het leest als een actiefilm.
Het taalgebruik is to the point: geen technische termen of een Wikipedia-pagina aan verklarende woorden hoe een pistool werkt. De locaties worden grofstoffelijk omschreven, zonder teveel details.
De personages zijn beknopt neergezet: het gaat om het plot, de spanning, de climax. Wat bij andere boeken vaak als storend wordt ervaren, bijvoorbeeld dartelende personages tussen exploderende granaten, is in dit verhaal tot een minimum gelaten. Suggestief in plaats van uitgediept. Je kunt het als een gemis ervaren, wat meer verdieping van de karakters zou op zich niet misstaan maar maakt het boek ook 100 pagina’s dikker en wat voegt het toe. Gebaseerd op Masterplan, is dit een logische voortzetting.
De personages zijn wat afstandelijk, waardoor hun onderlinge relaties ook zakelijk zijn: geen tijd voor ingewikkeld gedoe, doorgaan.
Het personage dat mij het meest aanspreekt is Lynn Diaz. Ik ben erg benieuwd naar haar ontwikkeling als personage. “Haar adem verzwakte, haar hand verdween in haar jaszak en haar spieren spanden zich. De vechtmachine in haar werd wakker”. 

En een aantal sloot zich hierbij aan:
Mireille: Ga akkoord met het bovenstaande, zal moeten nadenken om nog iets aan toe te voegen. 

Chantal: Dit is prachtig verwoord hoe het boek geschreven is en de actie en personages zijn uitgewerkt. Wat moet ik nog aan toevoegen. Ik ben het er helemaal mee eens. Er wordt geen woord teveel geschreven in dit boek. Ik geniet!  

Moon: Ik ben nog niet heel ver gekomen dus moet nog even inkomen, het verhaal moet nog even op gang komen. Maar ik heb al enorm genoten van de zinnen, hoe ze lopen en zijn opgebouwd.
Gauw verder. Na Alexanders woorden word ik nog nieuwsgieriger. Een flink tal bladzijden verder want gisteren bleek dat wegleggen niet mogelijk was. Er zijn twee dingen waar ik zeer van gecharmeerd ben. De heerlijke schrijfstijl/zinsopbouw en de intrigerende karakters. 

Danielle: Dat probleem had ik ook toen ik er eenmaal aan was begonnen… de vaart zit er lekker in!  

Heleen: Vandaag een start gemaakt, oeps toch al p.114… Dat is een goed teken dus. Zit goed vaart in het verhaal en het wisselt zich goed af met personages waar je makkelijk mee meeleeft. Goede schrijfstijl heeft Pjotr, hij weet echt goed actie neer te zetten, maar net zo makkelijk leef ik mee met wat Alex zich allemaal bedenkt.  

Ineke: Ben er aan bezig maar helaas wegens omstandigheden pas op pag. 50. Maar ga het inhalen. De schrijfstijl van Pjotr voelt zó als “eigen”.  

Bianca: Even inkomen, maar nu ben ik los. Even de recensie van Masterplan opgezocht maar is niet per se nodig. Sowieso heeft Dwaalspoor meer aandacht voor de personages, heerlijk!  

Mireille: Doordat ik het boek vroeger had dan jullie, is het helemaal uitgelezen. Heb Masterplan niet gelezen, maar denk dat dat ook niet echt nodig is.
Het boek leest vlot. In het begin is het wennen aan het feit dat er best wat personages zijn en aan het feit dat je van de ene locatie naar de andere holt, maar later schaats je vanzelf de locaties binnen.
Het personage dat mij het meeste aanspreekt is Suzanne Boyle (al ben ik zelf helemaal geen IT experte). Maar ze houdt van plannen en vooruitdenken, net als ik.  

Danielle: Ik had het boek ook al in de blogtour gelezen, en omdat ik masterplan ook heb gelezen hoopte ik in ieder geval op een soort gelijke schrijfstijl. Lekker snel kort en krachtig. En dat is gelukkig in dwaalspoor ook zo. Jammer vind ik het wel dat Suzanne, hoewel geregeld beschreven, toch een beetje op de achtergrond is terecht gekomen qua actiefiguur. Hiervoor is Lynn in de plaats gekomen maar ik vond de klik nog niet echt met haar, wie weet in boek drie.  

Susie: In het begin moest ik er even inkomen. Ik weet niet of dit komt omdat ik Masterplan niet heb gelezen. Maar met de schrijfstijl onderscheidt Pjotr zich wel van andere schrijvers. Mijn eigen deadline af en ga nu lekker op tijd na bed om verder te lezen.  

Silvia vE: Tot nu toe leest het heerlijk en ook best vlot. Er zit veel snelheid in het verhaal…top!  

Silvia A.: Mijn ervaringen tijdens het lezen: in een sneltreinvaart reis ik de hele wereld over. Als ik ’s ochtends voor ik naar het werk vertrek nog even een half uurtje lees heb ik zomaar een vijftal landen aangedaan. Het verhaal leest vlot. De verschillende perspectieven zetten verschillende (dwaal?)sporen uit. Door de titel van het boek twijfel ik aan welke sporen ik moet volgen. Dit verhoogt de spanning. De karakters spreken me aan. Alex (in mijn hoofd constant Jack Bauer genoemd) vind ik een stoere gast met gevoel. Ik ken hem nog niet uit Masterplan. Deze eerste kennismaking bevalt me prima. Ik kom in mijn ogen geen informatie tekort omdat ik het eerste boek niet heb gelezen. Ik associeer me het meest met Suzanne (lekker veilig op afstand, maar wel betrokken en toch haar aandeel kunnen leveren). Het boek is wat mij betreft lastig om weg te leggen. Met name door de korte hoofdstukken denk je constant…nog 1 hoofdstukje en dan ga ik wat doen….. 

Binnenkort het tweede verslag van de leesclub. So far, so good!