Titel:
Papadag
Auteur: Jet van Vuuren
Genre: Thriller
Uitgeverij: Karakter Uitgevers
Publicatiedatum: januari 2017
Aantal bladzijdes: 320
Recensie: Danielle
Auteur
Jet van Vuuren is het pseudoniem van de Nederlandse thrillerschrijfster Hennie de Groot (Amsterdam, 28 december 1956). Jet van Vuuren, die werkzaam was als beeldend kunstenaar en boekhandelaar, debuteerde in 2011 met de thriller Zomerdruk. Daarvoor had ze tweemaal de verhalenwedstrijden van dagblad Trouw gewonnen, waarmee ze een masterclass van Kristien Hemmerechts kreeg. Jet van Vuuren gaf creatieve workshops en cursussen waarvan het boek Nazomeren, waarom het leven leuker is als je geen twintig meer bent een direct resultaat was en de aanleiding vormde tot haar verdere schrijverschap. Sindsdien richt ze zich nog uitsluitend op schrijven en is gestopt met haar beeldende werk. Ook is ze parttime werkzaam als bibliothecaris bij De nieuwe bibliotheek in Almere.
Achterflap
Heleen is single, woont in Weesp en lijdt aan een vorm van vroege dementie. Als haar thuishulp wegvalt door bezuinigingen, wordt er een beroep gedaan op haar enige dochter Maud.
In overleg met haar man Erik, laat Maud haar gezin en hun bedrijf op Walcheren achter om tijdelijk haar intrek te nemen op een flatje in de buurt van haar moeder, Heleen. Wat echter niemand weet, is dat Maud niet alleen om nobele redenen mantelzorg verleent aan haar moeder, maar uit bittere noodzaak. Maud wordt namelijk via Facebook gestalkt en gechanteerd. Iemand uit Heleens verleden zegt te weten dat Heleen ooit haar bloedeigen zus – de tante van Maud – heeft vermoord. En volgens deze stalker zijn er meer zaken die het daglicht niet kunnen verdragen en Maud en haar gezin kunnen ontwrichten…
Mijn mening
Papadag start met de zomer van 1979 waarin al duidelijk wordt dat het hier om een ‘zussenhaat’ gaat die waarschijnlijk grote gevolgen gaat hebben gedurende het hele verhaal. Vervolgens gaat het verhaal verder in het jaar 2015 waar Maud, de dochter van Heleen, noodgedwongen de zorg van haar reeds demente moeder op zich neemt.
Door middel van flashbacks kom je er achter wat er die beruchte zomer is gebeurd tussen Heleen en de reeds overleden zus Jolante.
Maud die er alles voor over heeft om erachter te komen wie haar stalker is, waar ze de afgelopen weken door lastig gevallen wordt, krijgt maar weinig informatie los bij haar moeder over het verleden. De stalker weet meer over de ‘dood’ van Jolante en gaat stapsgewijs over op wraakacties die Maud steeds verder in het nauw drijven.
Er zit wel enigszins vaart in het verhaal en de flashbacks zijn in die zin beter beschreven dan het verhaal waarin Maud zich bevindt. Al vrij snel wordt beschreven wat zich allemaal heeft afgespeeld in de ‘zomer van 1979’. Je krijgt sympathie voor de inmiddels demente moeder Heleen, die de gebeurtenissen niet is vergeten, maar door haar ziekte kan ze het niet allemaal meer verwoorden.
Helaas worden de wraakacties van de stalker een beetje over de top en komt dit niet ten goede aan de geloofwaardigheid van het verhaal. Sommige acties van Maud zijn erg naïef neergezet en creëren hierdoor irritatie voor de hoofdpersoon.
‘Ruzie, kind ruzie,” zegt mijn moeder. “En daar doen jij en ik niet aan, hè?” ‘Nee, ma.’
Het slot krijgt alsnog een wending en dat maakt het boek dan toch tot een compleet verhaal. Niet zo zeer met een hoog staaltje thriller effect maar die voldoende is om er een gezellig dagje mee te vertoeven.
Leesplezier: 3,5
Spanning: 3
Schrijfstijl: 3
Originaliteit: 3
Plot: 3,5
Psychologie: 3
Ik geef Papadag 3 sterren
Danielle
