Titel: 
Verduistering
Auteur: Bernard Minier
Serie: Martin Servaz #3
Genre: Thriller
Uitgeverij: Xanders Uitgevers
Vertaling: Félice Portier, Aniek Njiokiktjien
Publicatiedatum: september 2016
Aantal bladzijdes: 576
Recensie: Bianca
Auteur
Bernard Minier (Béziers, Hérault, 1960) is een Franse auteur en groeide op in de heuvels van de Pyreneeën. Hij werkte jarenlang als douanebeambte, maar kon de droom van het schrijven niet loslaten.
Zijn debuutroman Een kille rilling (Glacé, 2011) werd zeer lovend ontvangen door de Franse pers en lezers. Het boek verscheen in een tiental talen en vooral in Europa sloeg het aan. Het werd overladen met prijzen, waaronder de prestigieuze Prix Polar 2011, die jaarlijks in Cognac wordt uitgereikt tijdens het festival Polar.
Minier wordt geroemd om zijn ingenieuze en complexe personages en de letterlijk adembenemende beklemmende sfeer die hij weet neer te zetten.
Achterflap
Wat doe je als dat wat je het meest vertrouwt, je eigen leven in gevaar brengt?
Dat vraagt radiopresentatrice Christine Steinmeyer zich af als ze op kerstavond een onheilspellende brief ontvangt. Was die brief wel voor haar bestemd? De inhoud wijst maar in één richting: de afzender heeft het op Christines leven gemunt. Ook ex-commandant Martin Servaz ontvangt ijzingwekkende post: een envelop met een sleutel van de hotelkamer waar een jaar eerder een gruwelijke moord werd gepleegd. Is de boodschap, dat het moorden nog niet voorbij is en Servaz zijn oude werk weer moet oppakken?
Na het daverende succes van ‘Een kille rilling‘ en ‘Huivering‘ neemt Minier je nu mee in een zenuwslopende psychologische thriller waarin obsessie en manipulatie de hoofdrol spelen, en je ergste nachtmerries moeiteloos tot leven komen.
Mijn mening
Verduistering start heftig, je ondervindt aan den lijve hoe het is om in een gruwelijke nachtmerrie terecht te komen, het angstzweet breekt je zowat uit. Martin Servaz heeft het zwaar, het lukt hem niet om zonder professionele hulp zijn opgelopen trauma’s te verwerken. Hij is in een diep dal terecht gekomen en moet vechten voor zijn toekomst. De post die hij ontvangt is de trigger om weer in actie te komen. Christine Steinmeyer ontvangt een vreemde, enge, vage brief waardoor haar leven ineens op zijn kop staat. Psychische mishandeling maakt haar kapot, onmacht wegens onbegrip zet haar met haar rug tegen de muur. De vraag wie zij kan vertrouwen, en hoe ze anderen probeert te overtuigen van haar onschuld worden zeer realistisch beschreven. Ondertussen is Martin Servaz op zoek naar de ware toedracht van een oude moord en vraag je je als lezer af hoe deze verhaallijnen straks samen zullen smelten.
In Verduistering heeft Minier het thema romantiek met zelfs een best wel hoge dosis erotiek een grote rol in het verhaal laten spelen. Dit is duidelijk een verschil met de eerste twee delen. Persoonlijk mis ik als lezer in Verduistering de persoonlijke sociale contacten van Servaz, zij verdwijnen wat naar de achtergrond. Het draait in dit verhaal vooral om het ontrafelen van de moorden waarin iets teveel gebruik is gemaakt van romantiek en erotiek.
Klassieke muziek is een van de draadjes die Minier in elk van zijn boeken op bijzondere wijze weet te verweven, de muziek zorgt ervoor dat je met angst en beven doorleest. Het bezorgt je kippenvel daar je steeds met onbeantwoorde vragen achterblijft die ervoor zorgen dat je verplicht wordt het volgende deel te lezen.
De ontknoping is niet geheel bevredigend, deze zaak is opgelost maar het deels open einde moet vervolgd worden. Sommige psychopaten worden nooit gepakt….ik vraag me af of Minier mij ooit gerust gaat stellen.
Spanning: 4
Originaliteit: 3
Leesplezier: 4
Psychologie: 5
Schrijfstijl: 4
Plot: 4
Verduistering krijgt van mij 4 sterren.
Bianca
