Over boeken, de dodencel en vragen stellen: Kerry Drewery

Het boek Cel 7 van Kerry Drewery is op het moment Debuut van de maand bij Thrillers & More. Omdat we toch wel nieuwsgierig waren wie er achter de naam verscholen ging, hebben we haar via Facebook benaderd met de vraag ‘mogen we je een paar vragen stellen?’ Kerry’s antwoord was een volmondig ‘JA!’ en hieronder kunnen jullie het resultaat lezen:

Wie is Kerry Drewery? Zou je een beetje over jezelf kunnen vertellen?
Ik woon in Lincolnshire met mijn man, mijn jongste zoon, een Leonberger-hond en een Maine Coon-kat. Ik ga graag naar de bioscoop, het theater, shows en livemuziek, en ik hou van tv-series zoals X-files, Stranger Things, Breaking Bad, The Wire.
Waar ik helemaal niet van hou is koken, huishoudelijk werk en winkelen.

Als ik niet schrijf, doe ik mee aan triatlons. Vorig jaar vertegenwoordigde ik Groot-Brittannie in mijn leeftijdsgroep op het Europees kampioenschap in Denemarken. Ik zwem liever in meren dan in zwembaden. Ik heb zelfs een keer de Humber rivier overgezwommen.

Waarom ben je begonnen met schrijven? Is het iets dat je altijd al wilde doen?
Ik heb altijd al verhalen verzonnen. Toen ik jong was, had ik altijd moeite met slapen, dus mijn moeder zei me dat ik verhalen in mijn hoofd moest verzinnen. Toen ik ongeveer dertien was, stuurde ik mijn allereerste verhaal naar een tijdschrift genaamd Just Seventeen. Het was een horrorverhaal over een kwaadaardige tuinkabouter die mensen aanviel! Niet echt verrassend, het werd niet uitgekozen, maar ze waren wel zo vriendelijk mij terug te schrijven om mij advies te geven.

Cel 7 is het eerst deel van de trilogie, hoe ben je op het idee voor dit verhaal gekomen? Wat was je inspiratiebron hiervoor?
Ik wilde een verhaal schrijven over de ervaring in de dodencel. Ik was gefascineerd door de manier waarop mensen hiermee omgingen – dat sommigen zich bekeerden tot religie, sommigen werden berouwvol, anderen boos – ik wilde dit gaan onderzoeken. Ik wilde ook dat het een tiener werd die in de dodencel zou zitten. De twee problemen die zich voor deden waren a) in het Verenigd Koninkrijk bestaat de doodstraf niet meer en b) al zou ik het verhaal in de Verenigde Staten laten afspelen dan liep ik tegen het probleem aan dat er geen tieners in de dodencel terecht komen (alhoewel dat vroeger wel zo was).
Dus begon ik me af te vragen hoe ik het verhaal toch zo kon laten lopen. Hoe kon ik een tiener in de dodencel terecht laten komen? En hoe kon ik haar verhaal vertellen?
Ik volgde verschillende rechtszaken in het nieuws, zoals de zaak van Oscar Pistorius, de Meredith Kercher zaak en dacht veel aan het OJ Simpson proces. Ik was vooral geïnteresseerd in hoe de media deze zaken interpreteerden.

Dus het was niet specifiek één idee in mijn hoofd, maar uiteindelijk waren er vele dingen van invloed op het ontstaan van Cel 7.

Waarom ben je na twee romantische boeken overgestapt naar een dystopische thriller?
Ik denk niet dat mijn twee eerdere romans echt standaard romantische verhalen zijn.
Ze hebben meer te maken met de vastberadenheid om te overleven die het proces van meerderjarig worden met zich meebrengt. Ik denk dat er in de basis een heleboel overeenkomsten zijn tussen de eerste twee boeken en Cel 7.
Ze hebben allemaal te maken met hoe we met elkaar omgaan en de kracht van de menselijke geest. Echter, door het verhaal te verplaatsen naar dystopie en weg te stappen van het echte leven gaf het mij meer vrijheid om verschillende thema’s en onderwerpen op een andere manier te beschrijven.
Hierdoor kreeg ik ook meer vrijheid om mijn verhaal te creëren zoals ik het wilde in plaats van me te moeten houden aan werkelijke gebeurtenissen.

Je boeken worden goed ontvangen. Denk je dat er een specifieke reden is waarom de Young Adult boeken over dit soort onderwerpen zoals die jij gebruikt, zo populair zijn?
Goede vraag. Misschien omdat lezers daardoor dingen ontdekken die belangrijk voor ze zijn of die herkenbaar zijn (reality TV). Misschien omdat ze verschillende elementen bevatten die verschillende lezers aanspreken. Of ze roepen vragen op en wordt er niet meteen een makkelijk antwoord geboden. Ik weet het niet. Ik denk dat er verschillende antwoorden mogelijk zijn. Ik denk dat goede fictie vragen oproept bij lezers, maar ze niet voor ze probeert te beantwoorden. Ik denk ook niet dat de auteur ze zou moeten beantwoorden. Ik hoop dat de mijne de lezer inspireert en vraagtekens laat zetten.

Zou je graag in de toekomst een thriller voor volwassenen willen schrijven of toch liever een nieuwe Young Adult?
Ik zou heel graag willen! Ik heb wel een idee voor één thriller, maar ik heb ook een idee voor een andere Young Adult boek en ik denk dat daar mijn aandacht eerst naar toe gaat.

Welke boeken lees je zelf het liefst? Is er een schrijver waar je tegenop kijkt? Iemand die jou inspireert?
Ik lees in principe alles, ook allerlei verschillende genres. Ik ben niet zo kieskeurig. Desondanks lees ik waarschijnlijk wel meer Young Adults dan andere boeken. Ik word geïnspireerd door boeken waarbij de verhalen net even iets anders lopen.
De blinde huurmoordenaar van Margaret Atwood bijvoorbeeld bestaat uit meerdere verhaallijnen die mooi met elkaar verbonden worden. Life: Exploded Diagram van Mal Peet wordt verteld in drie afzonderlijke delen. Ik bewonder dit en het inspireert mij om dingen ook anders neer te zetten.

Lees jezelf tijdens het schrijven van een nieuw boek. Of vind je het moeilijk om de focus dan bij het schrijven te houden?
Ik deed het in principe nooit, omdat ik het moeilijk vond om mijn gedachten om te zetten nadat ik had gelezen om daarna weer volledig met mijn gedachten bij het schrijven te zijn. Ik ben er momenteel mee aan het oefenen! Anders zou ik niet echt de mogelijkheid hebben om te kunnen lezen.

Wie is jouw favoriete schrijver? Wat is je favoriete boek allertijden?
Ik heb geen favoriete schrijver. Ik ben niet echt een trouwe lezer – ik blijf niet hangen bij een bepaalde schrijver. Ik lees van alles en nog wat en laat het van het boek afhangen.
Enkele van mijn favoriete boeken zijn De blinde huurmoordenaar van Margaret Atwood, De schaduw van de wind van Carlos Ruiz Zafon, The Chrysalids van John Wyndham and Life: An Exploded Diagram van Mal Peet. Allemaal heel verschillende boeken!
Dat gezegd hebbend, ben ik momenteel erg van de boeken van Claire North. Ik vond The First Fifteen Lives of Harry August geweldig. Daarna las ik Touch, die sprak me ook erg aan, dus nu heb ik nog een boek van haar, The End Of The Day, op mijn nog-te-lezen-stapel liggen.

Wat maakt een goed boek een goed boek? Wat vind je het meest storende in een boek?
Oh verschillende dingen! Ik vind het belangrijk dat ik me betrokken voel bij de personages.Ik moet willen weten wat er met ze gaat gebeuren. Dat betekent overigens niet dat ik ze leuk moet vinden! Ook hou ik wel van een goed tempo in het verhaal en een realistisch einde.
Ik heb onlangs Het eiland van Olivia Levez gelezen, daarvan was het einde dubbelzinnig, maar ik vond het perfect bij het verhaal passen. Aan de andere kant hou ik echt niet van ‘en ze leefden nog lang en gelukkig’!

Heb je een specifiek ritueel tijdens het schrijven? Harde muziek, absolute stilte, enkele repen chocolade in de buurt?
Ik hou liever van de stilte om me heen, ik zou absoluut niet kunnen werken met harde muziek aan. Dan ga ik mee zitten zingen in plaats van schrijven. Als ik een deadline moet halen en ik heb problemen me te focussen, dan beloon ik mezelf met kleine dingen. Bijvoorbeeld een kop koffie over een half uur of enkele koekjes na een uur. Ik zorg ervoor dat ik niets te eten binnen handbereik heb, anders zou het toch heel snel allemaal op zijn.

Je bent al verschillende keren met je boeken voor een prijs op een shortlist terecht gekomen. Hoe bijzonder is dat voor je?
Het is gewoon geweldig. Een absolute eer en een voorrecht, vooral wanneer het prijzen zijn waarbij jonge mensen hebben gestemd. Het betekent echt heel veel voor me.

Je boeken zijn in verschillende landen gepubliceerd. Mag je dan zelf nog iets bepalen over de cover? Of wordt dat door anderen bepaald?
Nee, het wordt door anderen bepaald, maar dat is prima en ik vind het helemaal niet erg. Er is er niet een die ik niet leuk vind en het is fascinerend om te zien hoe de verschillende landen het elk op een andere wijze benaderen. Dit is uiteindelijk de Turkse versie geworden.

Werk je op het moment al aan een nieuw boek? En zo ja, wordt dat dan ook weer een serie?
De hele Cel 7-trilogie is al een tijdje afgerond. Het is wel een beetje triest eigenlijk. Het was mooi om een langere tijd met dezelfde personages te werken en meer ruimte te hebben voor hun ontwikkeling dan slechts een boek.
Ik ben momenteel bezig met iets dat een standalone moet worden, maar ik heb ook nog een idee dat weer uit kan groeien tot een serie. Ik ben echter zeer bijgelovig dus ik houd het allemaal nog even voor mezelf.

Zou je ons meer kunnen vertellen over wat je allemaal doet voor de UKYA Extravaganza?
De UKYA Extravaganza is een event dat ik samen met YA Auteur Emma Pass organiseer. Er worden zoveel boekevenementen in Londen gehouden, maar deze zijn voor veel jongere mensen onmogelijk om bij te wonen, daarom besloten we de auteurs en de evenementen naar de jongeren te brengen. Tot nu toe organiseerden we deze events in Birmingham, Newcastle en Nottingham, waarbij ongeveer vijftig auteurs op elk evenement aanwezig waren.
We vieren het schrijven en lezen, en we maken het voor iedereen toegankelijk ongeacht waar ze vandaan komen of hoe hun financiën zijn.

En tot slot… als je op een onbewoond eiland terecht zou komen… welk boek zou je bij je willen hebben?
Oh jemig, maar één?? Vandaag zou ik De schaduw van de wind van Carlos Ruiz Zafon zeggen, maar als ik deze vraag op een andere dag zou beantwoorden, zou ik misschien iets anders kiezen. Ik kies deze omdat het een prima omvang heeft en het is een complex verhaal – ik denk dat het een van die boeken is waarin je, hoe vaker je ‘m leest, steeds nieuwe dingen zult ontdekken.