Over idiote titels, theemutsen en moorden: Melissa Skaye

In 2009 begon ik met het schrijven van de thriller Virtuele tango. 
De hoofdrollen waren weggelegd voor rechercheur Sanne Philips: een stoere maar iets onzekere vrouw, en rechercheur Luca Borra: een lieve maar doortastende man van Italiaanse afkomst. Omdat ik in Hoorn woon, leek mij recherche Hoorn wel zo gemakkelijk als toneel van moord en ellende.  

In 2010 stuurde ik het manuscript van Verboden tranen naar een proeflezer. Wederom met Sanne en Luca in de hoofdrol, ik was nog niet klaar met dit duo. De proeflezer vroeg: ‘Heb je dat bewust gedaan, weer een titel met een V en een T?’.
Nou, niet dus, en of toeval nu bestaat of niet, ik heb daar wel iets mee en zo werd de VT-reeks geboren. Het derde deel werd Verleden tijd gedoopt en dit jaar volgde het vierde deel: Verminkte toekomst. In dit deel oogstte ik wat in deel 1 al was gezaaid: de verdwenen moeder van Sanne.

Natuurlijk is het flink brainstormen als je je aan banden legt betreffende de V en de T. De meest idiote titels vlogen hier over tafel, de een hilarisch, de ander ronduit not done. Verzin het maar, je komt op de meest maffe titels. In dit huis een titel bedenken, staat garant voor een uurtje lol. Ik sta hierin gelukkig echt niet alleen, dus maak ik me voor deel 5 nog geen zorgen. Dat komt vast wel goed. 

Wat er vervolgens gebeurde is dat ik hierboven wel deel huppeldepup zeg, maar het in de volksmond gewoon VT1, VT2, VT3 en VT4  wordt genoemd. Aan VT5 wordt op dit moment gewerkt, want ik ben nog steeds niet klaar met het duo en ook niet met paragnost Will de Jager die vanaf VT2 ten tonele verscheen. Hij is nooit gekomen om recherchewerkzaamheden op te knappen (iets dat hij in Amsterdam wel deed) nee, hij kwam speciaal voor Sanne. Vooral in VT4 is dat heel duidelijk, al heb ik mezelf er ook wel mee in de problemen gewerkt. Is het al niet erg genoeg dat Sanne gevoelens voor Luca heeft en daar niet mee uit de voeten kan, op zijn beurt heeft Will dat weer met Sanne. Ondertussen worden er moorden gepleegd, verdwijnen er mensen, er wordt dus ook nog gewoon keihard gewerkt. De hamvraag die door lezers telkens naar voren piept: gaan Sanne en Luca een stel worden? Schrijf je Aisha, de vriendin van Luca er gewoon ‘effe’ uit? My lips are sealed!  

Ook blijkt het angorakonijn van Sanne, Mister Malibu, zo’n beetje onsterfelijk te zijn. Hoe oud wordt zo’n dier eigenlijk? Maar een VT-boek zonder Mister Malibu? Leuk detail dat ik berichten van lezers krijg die hun konijn, en soms ook een kat, naar dit mooie dier hebben vernoemd. Daar word ik serieus blij van, zo leuk! Aangezien mijn eigen dove kater, Toby, een rol heeft gekregen in VT4, ben ik heel benieuwd of er straks meer dove witte katten, zoals mijn lieve theemuts, Toby gaan heten. Hij zal je niet horen als je hem roept, maar geloof me: doof of niet, je roept hem toch wel en kletst erop los. En aangezien een dove kat heel visueel is ingesteld, zal hij nog doen alsof hij naar je luistert ook. 

Wil ik de VT-reeks uitmelken? Welnee, zolang lezers er nog geen genoeg van hebben en ik niet om inspiratie verlegen zit, schrijf ik nog even door. Mooier nog, ik heb allemaal plannen voor de toekomst en aangezien opgeven nooit een optie is (als ik dat had gedaan was de VT-reeks ter ziele geweest) geloof ik dat ik nog wel eventjes door kan gaan. Het grote plezier is er nog steeds!