Titel: Beschermengel
Schrijfster: Dolores Redondo
Serie: Amaia Salazar #1
Genre: Thriller
Uitgeverij: Xander Uitgevers
Vertaling: Jaques Meerman
Publicatiedatum: oktober 2017 (eerder verschenen als De beschermengel, 2013)
Aantal bladzijdes: 411
Recensie: Bianca
Auteur
Dolores Redondo (San Sebastián, 1969) is een Spaanse auteur. Ze studeerde rechten en gastronomie en werkte een aantal jaren in deze beroepen. In eerste instantie begon ze met het schrijven van verhalen en sprookjes voor kinderen.
In 2009 maakte ze haar thrillerdebuut met het boek Los privilegios del Ángel, maar ze brak pas echt door in 2012, toen ze haar Baztán-trilogie introduceerde, genoemd naar de Baztán-vallei in het Spaanse Baskenland, het decor waarin de verhalen zich afspelen. Het eerste deel El guardián invisible (2013) sloeg zo aan dat de filmrechten direct door producent Nadcon werden aangekocht. Het boek werd in tweeëndertig talen vertaald en verscheen in Nederland onder de titel De beschermengel. Alleen al in Spanje werden meer dan 300.000 exemplaren verkocht.
Deel twee, Legado en los huesos, verscheen in 2013. Redondo voltooide de Baztán-trilogie in 2014 met Ofrenda a la tormenta (2014). De vrouwelijke inspecteur Amaia Salazar is Redondo’s vaste hoofdpersonage.
Achterflap
Met haar Baztan-serie neemt Redondo ons mee naar de regenachtige bossen van het Spaanse Baskenland. Daar is een moordenaar aan het werk: het dode lichaam van een meisje wordt aan de oever van de Baztan-rivier gevonden. Inspecteur Amaia Salazar wordt op de zaak gezet. Het brengt haar naar haar geboortestreek, waar ze gehoopt had nooit naar terug te keren. Het is de plek van een donker geheim uit haar jeugd, dat haar voor eeuwig heeft beschadigd.
Mijn mening
Vergeten is een onvrijwillige handeling.
Hoe meer je probeert iets achter je te laten, hoe meer het je achtervolgt.
Amaia Salazar is de jongste dochter uit een op het oog normaal ogend hardwerkend bakkersgezin. Ze heeft twee zussen, Flora en Rosaura. Dat elk huisje zijn kruisje draagt weten we allemaal, maar sommige gezinnen worden dubbel getroffen. In het gezin Salazar is vooral Amaia vroeger het slachtoffer geweest. Dit drukt een enorme stempel op haar verdere leven, en heeft er tevens voor gezorgd dat Amaia de keuze heeft gemaakt om bij de politie te gaan werken en haar roots achter zich te laten. Flora heeft de bakkerij van haar ouders over genomen en Rosaura werkt tegen haar zin in de bakkerij. Wanneer er kort achter elkaar een paar jonge meisjes op bizarre wijze vermoord zijn wordt Amaia gedwongen terug te keren naar haar geboortedorp waar ze overspoeld wordt door herinneringen. Onverwerkte traumatische gebeurtenissen veroorzaken bij haar voor angst en paniekaanvallen.
De schuin gedrukte terugblikken uit 1989 geven op bizar aangrijpende wijze weer wat Amaia vroeger heeft mee gemaakt. Ze bezorgen je als lezer een afgrijslijk gevoel van afkeer. Ongeloof en boosheid zorgen ervoor dat je neigingen krijgt het heft in eigen hand te nemen.
De relatie met haar beide zussen is vanwege onmacht en onbegrip ernstig verstoord. Amaia die zich inmiddels ontwikkeld heeft tot een sterke persoonlijkheid met een echte gunfactor, probeert het contact voorzichtig te herstellen. Dit verloopt moeizaam omdat de zoektocht naar de moordenaar haar dwingt om haar familie, net als alle andere inwoners uit Elizone, op de verdachtenlijst te zetten.
Het verhaal maakt af en toe een zijstap naar de mythologie. Dit zet je als lezer aan het denken. Het past goed in het verhaal en is op geen enkel punt overdreven. Terwijl ik op voorhand geen fan ben van mythologische verhalen, heb ik er in dit geval enorm van genoten. Het was zeker van meerwaarde bij de opbouw van de spanning.
De schrijfstijl is duidelijk met af en toe een wat grove zin maar niet over de top, alles is in juiste proporties gebaseerd op de fase van het verhaal op dat moment. Alle emoties zijn voelbaar, verdriet, boosheid, blijheid, haat en liefde.
Redondo weet je als lezer van het begin tot het eind te boeien en heeft ervoor gezorgd dat ik Amaia Salazar als een vriendin in mijn hart heb gesloten. Als lezer gun je haar het beste voor de toekomst.
Korte hoofdstukken afgewisseld met episodes uit het verleden maken het lezen van Beschermengel tot een waar genot.
De plot is bizar, vooral triest en onvoorspelbaar. Ik ben door Redondo compleet op het verkeerde been gezet. De slotzin van Beschermengel maakt me als lezer enorm blij en als ik daarna ook nog lees dat deel twee in deze serie snel zal verschijnen verschijnt er een brede lach op mijn gezicht. Het kan mij niet snel genoeg zijn.
Leesplezier: 5
Originaliteit: 5
Schrijfstijl: 5
Psychologie: 5
Spanning: 5
Plot: 5
Beschermengel voldoet voor mij als lezer aan alle voorwaarden die een thriller nodig heeft en krijgt dus dik verdiend 5 sterren!
Mijn dank aan Xander Uitgevers voor dit fantastische recensieboek is groot.
Bianca
