Thomas Dekker - Mijn Gevecht - Thijs Zonneveld

Titel: Thomas Dekker – Mijn Gevecht
Auteur: Thijs Zonneveld
Genre: Non-fictie
Uitgeverij: Voetbal Inside
Publicatiedatum: november 2016
Aantal bladzijdes: 220
Recensie: Yfke

Cover
Een close-up portret in zwart-wit van de nog langharige Thomas Dekker siert de cover van dit boek. Een zwart-wit portret is een mooie klassieke keus en geeft meteen weer waar het boek over gaat: Thomas. Hij staat centraal, niet het dopinggebruik van zijn collega’s. In de media wordt die suggestie nogal gewekt. Tja, sensatie verkoopt.

Auteur
Thijs Zonneveld (1980) werkt voor het Algemeen Dagblad en is analist bij de NOS-studio sport. Dit is zijn negende boek over de sport waar hij nooit over uitgeschreven raakt. Zijn liefde voor de fiets is zo sterk dat hij in 2016 weer terugkeerde in het (semiprof-)peloton.

Samenvatting
In Thomas Dekker – Mijn gevecht schudt Thomas Dekker alle leugens van zich af en vertelt hij zijn verhaal: van de gevoelige en beïnvloedbare junior tot een gelouterde veteraan met een donker verleden in de achterbuurten van het profwielrennen.

Mijn mening
Dit is het eerste boek dat ik lees van de NS Publieksprijs shortlist 2017.

Tien jaar geleden liet ik bloed aftappen door Eufemiano Fuentes in het geheim van een donkere hotelkamer, maar in het theater word ik geacht er open en bloot over te vertellen terwijl iedereen naar me kijkt.

In het voorjaar van 2016 wordt Thomas Dekker gevraagd om mee te doen aan de theatershow Sportmonologen, waarbij hij in twintig minuten zijn eigen verhaal verteld aan een volle theaterzaal. Hij vraagt zich af of hij het wel kan, of hij het wel durft. Uiteindelijk neemt hij toch de sprong.

Hetzelfde doet hij met dit boek. Thomas Dekker – Mijn gevecht schetst een helder, soms pijnlijk eerlijk beeld van een wielrenner met veel potentie die verkeerde keuzes heeft gemaakt. Zijn besluit om op deze manier te ‘biechten’ bewonder ik. Je zo blootgeven en je slechtste kanten te laten zien, daar is lef voor nodig. Het verhaal begint in zijn jonge, jonge jaren als hongerig, ambitieus ventje en eindigt met het moment waarop hij in de coulissen staat. Hij slaat geen enkel pijnlijk, schokkend of gênant detail over. Thijs Zonneveld beschrijft zijn verhaal in vlotte, goed leesbare zinnen die authentiek de stem van Thomas overbrengen.

Wanneer het nieuwe wielerseizoen begint, ben ik uitgeput en bevrijd tegelijk.
De rugzak is af, de stinkende waarheid ligt op straat.

Toch kan dit boek mij niet omverblazen. Dat komt vooral omdat ik, ondanks dat ik een wielrenliefhebber in huis heb en zelf werk bij een fietsenwinkel, geen fan ben van de sport. Het effect van dit boek op mij is onvermijdelijk anders; ik ben niet de doelgroep.
Mijn gevecht is een boek dat snel wegleest, verdeeld in niet al te lange hoofdstukken, met duidelijke kop en staart. Het geeft je een onverwachte, verhelderende inkijk in het leven van Thomas Dekker. Geen geweldig boek, maar zeker wel aardig.

Mijn eindoordeel is als volgt: