De week van…Karin Hazendonk

De week van … Karin  

Zondag
Dit is de perfecte dag om nog even flink na te genieten van het reisje naar Drachten. Het is bijna als goede seks, alleen duurt het genieten langer (knipoogt nu naar het beeldscherm). Zonder gekheid, het was een geweldige middag met hele leuke mensen. Het valt dus niet mee om weer een beetje in het gareel te komen. Moet dat dan? Het is zondag.  

Ja, dat moet. Ik had me voorgenomen om een flink stuk te schrijven. Nou is het een punt dat ik drie verschillende manuscripten onder handen heb. Twee thrillers en een spannende YA. 

Een van de thrillers telt tachtigduizend woorden en is mooi afgerond. Alleen … het moet nog flink opgepoetst worden. Onwijs leuk om te doen omdat ik dit jaren geleden heb geschreven en dat ik nu de tekortkomingen in het manuscript zie. Ik blijf nog een tijdje poetsen en de proeflezers mogen zich alvast schrapzetten. 

De tweede thriller is helemaal nieuw en ontwikkelt zich langzaam maar zeker in mijn hoofd. Ik merk dat die ontwikkeling op dezelfde manier gaat als bij Waanidee. Een gruwelijk verhaal. 

En dan die Young Adult. Waarom dat dan? Je schrijft toch thrillers? Dit is ook een thriller, maar net even anders. Met wat horrorelementen, iets wat ik ontzettend gaaf vind. Dat boek speelt zich ook niet in Nederland af gezien de omgeving die ik nodig had voor dit verhaal.  

Drie personen in de verschillende manuscripten strijden om voorrang. Het is een nek aan nek race.

Maandag
Zo geen zin. Er hangt me iets boven het hoofd en dat is wel het laatste waarvoor ik warm kan lopen. Een Audit, aanstaande woensdag. Zo’n kerel die wel even komt vertellen hoe ik mijn werk moet doen en dat is misschien nog wel het minst vervelende.  

Er komt nogal een papierwinkel bij kijken. Ken je dat? Iets wat je voor je uit schuift omdat het nog lang niet hoeft? Nu is het moeten. Het moet af voor woensdag.  

Ik duik vandaag dus in kwaliteit. Nu valt er weinig kwaliteit te vinden in een brok ijzer. Het is zwaar, meestal smerig en roestig. Kwalitatief geen hoogstandje dus.

Dinsdag
De ellende duurt voort. Heel even is het door mijn hoofd geschoten om acuut een virusje te hebben opgelopen, maar goed, dat is dan weer uitstelgedrag. Het hele draaiboek zit in mijn hoofd. Schouders eronder.  

Ik moet geen draaiboek gebruiken. Het klopt toch niet. Aan het einde van de dag dacht ik: Het moet maar. Het vervelende is dat zo’n keurmerk best belangrijk is. Morgen D-day. 

Ik ben er uit. Tijdens het getob van de voorbereiding van de audit, bleef het verhaal maar in mijn hoofd dwalen. De Young Adult krijgt even voorrang. Het schrijft heerlijk weg.  

Het gevolg van zo’n schrijf flow is natuurlijk dat ik veel te laat mijn bed in dook.  

Ik moet altijd nog even lezen voordat mijn ogen dichtklappen. Conclusie … het werd nog later want ik lees Schone Slaapsters van Stephen en Owen King. Niet weg te leggen. Het is weer een ouderwetse, in dit geval, dubbele King.  

Woensdag
D-day dus. Ik geniet met volle teugen en dat noemt men dan leedvermaak. De man die de audit moet afnemen is werkelijk snip- en snotverkouden. Zijn stem klinkt als het gepiep van een gemartelde rat. Hij heeft een fikse niesbui om de tien minuten en we hebben hem het welgemeende advies gegeven om ver bij ons uit de buurt te blijven.  

Hij schijnt die raad ter harte te hebben genomen. De audit die normaalgesproken zo’n anderhalve dag duurt, had hij in 6 uurtjes afgerond. Om drie uur was hij vertrokken en wij hebben het keurmerk en de ISO weer een jaar op zak.  

Over naar leuke dingen.  

Ik zit een beetje op Facebook te klooien en het valt me op dat er toch zoveel mensen zijn die hun hele hebben en houden erop zetten. Een nieuwe auto gekocht, een nieuw bankstel. Leuk hoor, veel plezier ermee. Een verhuizing en ze zetten het nieuwe adres publiekelijk in het commentaar. Ik snap dat dus niet. Vooral niet als er achteraf geklaagd wordt dat er geen privacy meer bestaat. 

Verder vind ik de social media heel erg leuk en maak ik er ook veelvuldig gebruik van.  

Donderdag
Vandaag heb ik besteed aan de tweede hobby, naast lezen, die ik heel erg leuk vind. Kleding kopen. Na een grondige inspectie van mijn kast bleek dat ik in het voorjaar wel erg veel oude winterkleding had weg gemikt. Dat doe ik het liefst alleen. Ik ben zo’n meut die tig winkels ingaat, twijfelt, wikt en weegt, die leuke trui weer terughangt.  

Na een eindeloze tocht langs allerlei winkels toch weer terug naar de eerste winkel. Trui in mijn maat weg. Shit! 

Ik moet dat twijfelen eens afleren. Iets wat goed zit en leuk staat moet ik gewoon kopen. Ik vraag me af of dat ooit gaat lukken. 

Toch ben ik wonderlijk goed geslaagd en kwam ik als een blij ei thuis met twee heerlijke coltruien, twee shirts met lange mouwen en twee paar laarsjes die zelfs de goedkeuring van manlief weg konden dragen.  

Kennen jullie dat? Man mee op kledingjacht. Vrouw duikt pashokje in. Man drentelt wat rond, dat passen duurt een eeuwigheid. Vrouw komt pashokje uit en vraagt vol verwachting: ‘Vind je het wat?’ 

Man slikt, want de combinatie is horrible, maar antwoordt onmiddellijk dat hij het prachtig vindt om maar van het gezeik af te zijn.  

Mannen, en nu generaliseer ik enorm, lijken gewoon een stuk makkelijker met kleding kopen. Ze duiken een winkel in, grijpen een spijkerbroek en een shirt. Houden het een stukje omhoog om te kijken of de maat goed is. Nemen het mee naar de kassa en hebben de perfecte outfit. Nu is het wel weer aan ons vrouwen om onderbroeken en sokken voor de mannen te kopen. Heb jij wel eens een man gezien die vol overgave in een bak met ondergoed graait?

Vrijdag
Er valt geen barst te vertellen over vandaag. Een offday. Kantoor was een beetje saai na de hectische week.  

Dat had ook gevolgen voor mijn stemming. Even nergens geen zin in. Wat doe je dan? ’s Avonds een stompzinnig spelletje spelen op Facebook en alle gedachten uitschakelen.  

Zaterdag
Ik ben er weer. Helemaal zin in vandaag. Om twaalf uur vertrok ik naar Den Haag voor een meet & greet bij Van Stockum Boekhandel midden in de stad. Ik ben ook iemand die graag op tijd is, dus ik was er veel te vroeg. Zo midden in de stad zijn er natuurlijk ontzettend leuke winkels. Een tas. Ik ben eraan verslaafd. Ik heb een waanzinnig gave gezien, dus ik had me helemaal voorgenomen om die mezelf kado te doen. Had ik dat nou maar voor de meet & greet gedaan.  

Super gezellig was het dankzij mijn boekenmaatjes Coenraad en Caroline. Man, man wat kunnen die twee ouwehoeren.  

Na de boekhandel op weg naar de presentatie van het nieuwe boek van mijn collega Pjotr Vreeswijk, Dwaalspoor. Caroline was zo lief om ons mee te nemen dus het openbaar vervoer was niet aan de orde. Bummer! Geen tas. Glad vergeten.  

De presentatie was onwijs gezellig. Ik snakte naar een drankje dus heb ik met veel plezier een biertje genuttigd en geproost op het nieuwe boek van Pjotr.  

De tijd vloog en moe, maar voldaan was ik om bij achten thuis. Lang leve Thuisbezorgd.nl voor een lekkere maaltijd. 

Volgende week veel vrije dagen en een verjaardag. Tot dan!