Zaterdagmiddag, een berichtje van Thrillers and More of ik het leuk vind een blogje te schrijven over het ontstaan van ‘Een nieuw begin’. Hoe ben ik op het idee gekomen? Onmiddellijk slaat de paniek toe. Ik, een blog? Ik heb nog nooit een blog geschreven! En wat de boerin niet kent… Maarja, het blijft toch aan me knagen. Best leuk om te doen en een eer dat het me gevraagd wordt.
Ik denk wat verder en probleem nummer twee duikt op. Hoe bén ik eigenlijk op het idee voor mijn boek gekomen?
In aanloop naar de boekpresentatie had ik (voor het eerst in mijn leven!) een interview met een heuse journaliste van de krant, die mij uiteraard ook deze vraag stelde. Ik verschoot van kleur, voelde hoe zweetdruppels zich vormden op mijn bovenlip en de woorden spontaan in mijn keel stokten… Waarom had ik me niet wat beter voorbereid op dit gesprek? Dit was toch zeker een vraag die ik wel had kunnen verwachten…
Met het schaamrood op de kaken bekende ik dat ik niet zo heel goed wist waar het idee precies vandaan gekomen was. Geen pakkende eerste zin die in mijn hoofd opgedoken was, geen spannende gebeurtenis die me tot het schrijven van dit verhaal had aangezet. Maar wat dan wel?
Ik vertelde haar dat ik in mijn jeugd vaak langs het politiebureau kwam dat de werkplek van Jennifer (hoofdpersoon) is, en dat ik altijd geïntrigeerd was door dit aparte gebouw en de prachtige kerk er tegenover. Absoluut waar, maar of dat nou een interessant verhaal was over het ontstaan van mijn thriller? Gelukkig leek ze tevreden gesteld, pende ze wat in haar notitieboekje en kwam al snel haar volgende vraag.
Een paar dagen later keek ik reikhalzend uit naar het artikel, benieuwd wat deze dame van mijn warrige, van zenuwen doordrenkte antwoorden had weten te maken en ik schoot in de lach bij het zien van de kop van het artikel:
“Politiebureau uit jeugd als inspiratie”
Zouden mensen nu denken dat ik een jeugddelinquent geweest was en dit verhaal was ontsproten uit mijn vele ervaringen op het politiebureau?
Gelukkig werd de toedracht van de kop duidelijk uit de rest van het (leuke) artikel, maar de les was geleerd… Bereid je voor!
En terwijl ik dit schrijf besef ik dat het een volgende keer waarschijnlijk niet heel anders zal gaan. Boek nummer twee is al vergevorderd, maar waar het idee vandaan gekomen is? Ik trek mijn conclusie:
Het ontstaan van een spannend verhaal hoeft geen spannend verhaal op zich te zijn.
Angelique
