Pjotr, a
llereerst gefeliciteerd met Dwaalspoor, je tweede boek in twee jaar tijd. Een geweldige prestatie!
Kun je in het kort uitleggen waar Dwaalspoor over gaat?
Dwaalspoor is het vervolg op Masterplan. Het boek is overigens wel als stand alone te lezen hoor. Maar in ieder geval komen Alex De Klerck en Suzanne er weer in voor. Ik ben bang dat ik niet heel veel over de inhoud wil zeggen. Maar net als bij mijn eerste boek is niets wat het lijkt in Dwaalspoor.
Hoe kwam je op het idee voor Dwaalspoor?
Nou eigenlijk was ik al aan het schrijven toen Masterplan nog in de redactiefase zat. Ik zat nog helemaal in de flow joh, dus voelde het niet echt als een nieuw idee. Het plot, of beter gezegd de plotwending kwam wel later pas in mij op. Het verraste me eigenlijk wel. Ik ben benieuwd of de lezer dat straks ook zo ervaart.
Dit is het tweede boek met Alex de Klerck in de hoofdrol. Volgen er meer delen of ben je met wat anders bezig?
Nou, ik ben nu even met wat anders bezig. Wel in hetzelfde genre hoor. Actiethrillers passen op dit moment het beste bij me. Ik heb het al vaker gezegd: ik wil schrijven zoals ik wil lezen. Voor wat betreft deel drie, ik heb ideeën zat. Als mijn lezers meer willen, komt er zeker ook een deel drie.
Hoe zag het leven eruit na Masterplan?
Nou, als ik één ding geleerd heb, is het wel dat alles eigenlijk blijft zoals het was. Ik denk dat dit wel altijd zo zal blijven. Je groeit langzaam naar de volgende level en tegen de tijd dat je er bent, is er feitelijk niets veranderd, behalve dan dat je alweer een nieuw, misschien hoger doel stelt. Ik heb wel onwijs genoten van de tijd meteen na mijn release. Op een dag zat ik ineens op een terras in Amsterdam bier te drinken met een andere schrijver. Hoe cool is dat?
Wat heb je geleerd van Masterplan en wat heb je anders gedaan in Dwaalspoor?
Jeetje. Wat heb ik geleerd? Nou eigenlijk best veel. Ik heb in ieder geval leren schrijven. Althans, ik ben er weer wat beter in geworden. Vooral de redactie van Theo van Rijn heeft veel voor me betekend. Daar heb ik veel van opgestoken. Dwaalspoor heb ik heel anders geschreven dan Masterplan. Dat eerste boek schreef ik in chronologische volgorde. Voor Dwaalspoor schreef ik ieder perspectief in zijn geheel en vouwde de verschillende verhalen daarna in elkaar. Wat beter werkt? Ik ben er nog niet helemaal uit.
Net als Masterplan is Dwaalspoor een verhaal dat bol staat van de actie en in heel wat delen van de wereld plaatsvindt, een erg internationaal verhaal. Ben jij te klein voor Nederland of denk je graag groots?
Nee, ik denk niet dat Nederland te klein is voor mij. Ik denk dat het dat tweede is wat je zegt. Ik denk groots. Ik zie grote verhalen, over the top. Als ik schrijf laat ik me door niets of niemand beperken. Dat maakt het zo leuk. Daarom doe ik het denk ik ook. Het geeft me vrijheid.
Stel dat Dwaalspoor verfilmd zou worden, welke acteur zou volgens jou Alex de Klerck moeten spelen.
De eerste die in me opkomt is Val Kilmer in z’n jonge jaren. Geen idee waarom.
Zou je weleens een script voor een film willen schrijven?
Ja dat lijkt me helemaal te gek. Moet er wel bij zeggen dat schrijven een behoorlijke hoeveelheid van mijn tijd opslokt. Ik zou niet weten wanneer ik dat dan zou moeten doen. Wellicht kom ik daar in de toekomst nog aan toe. Het zou heerlijk zijn om meer tijd aan schrijven te kunnen besteden.
Waar schrijf je het liefst?
Ik schrijf het liefst op plekken waar veel mensen zijn. Het liefst ’s morgens in bijvoorbeeld Starbucks. Ik vind de energie op die plekken vaak lekker. Er hangt daar een positieve vibe. Dat merk ik dan meteen ook weer in de snelheid van de scène die ik dan geschreven heb.
Wat voor karaktertrekken van jezelf herken je in Alex de Klerck?
Oh, best veel. Eerlijk gezegd was het nooit de bedoeling dat Alex in sommige opzichten op mij zou gaan lijken, maar ja, ik kan maar uit een vaatje tappen natuurlijk. En dat ben ikzelf. Het is dan ook vrij logisch dat hij wat op mij is gaan lijken.
Zou je zelf geheim agent willen zijn?
Nee ik denk het niet. Ik ben natuurlijk nu al politieagent. En dat lijkt allemaal vreselijk spannend. Maar in de realiteit valt dat best mee. Natuurlijk, ik heb zat spectaculaire dingen meegemaakt, maar als je je bedenkt dat ik al jaren bij de politie werk, zijn dat toch vaak de krenten in de pap. Meestal gaan de dienstjes redelijk relaxed voorbij. Ik denk dat als je geheim agent of zoiets zou zijn je over het algemeen weinig actie meemaakt. Die gasten vliegen echt niet iedere week naar de andere kant van de wereld. Die zitten net als jij en ik vaak achter een computer te tikken. Nee, ik schrijf er liever over. Dan weet ik ook meteen dat ik het er levend vanaf ga brengen.
Met welke schrijver zou jij weleens een kop koffie willen drinken?
Ik zou weleens met zo’n hele grote naam willen kletsen. Zo iemand als Dan Brown of nog beter, Stephen King. Dat zijn de echte kanonnen. Ik zou weleens willen weten hoe die gasten leven.
Lees je je kinderen voor en zou je een spannend jeugdverhaal kunnen of willen schrijven?
Ja. Zo nu en dan lees ik voor als ze naar bed gaan. Bij de jongste dan hè. Mijn zoontje is daar wel klaar mee. Ik vind deze vraag net een beetje zoals over dat filmscript. Ik zou het allemaal wel willen maar ja… De tijd hè. Als je, net als ik, tussen de bedrijven door schrijft moet je echt keuzes maken. Je kunt gewoonweg geen horror/actiethriller/kinderboekenschrijver zijn. Maak een keuze en ga ervoor!
