De verschijning - Amanda Stevens

Titel: De verschijning
Auteur: Amanda Stevens
Serie: Dodenrijk #4
Genre: Thriller
Uitgeverij: Harlequin
Vertaling: Karin de Haas
Publicatiedatum: november 2016
Aantal bladzijdes: 282
Recensie: Amanda

Cover
Net als de andere drie delen in de serie heeft ook De verschijning weer een donkere en duistere voorkant en dit voorspelt weinig goeds. Ook op deze cover staat een beeld welke je met gemak terug kunt vinden op een begraafplaats. De covers zijn geheel in stijl met elkaar en met de verhalen an sich, erg goed gekozen dus.

Auteur
Amanda Stevens studeerde Engelse taal- en letterkunde. Ze begon al vroeg met schrijven, maar het duurde lang voor ze haar eerste verhaal naar een uitgever bracht. In 1996 debuteerde ze met A baby’s cry. Ze schrijft veel verhalen in het romantische thrillergenre, maar daarnaast heeft ze ook een voorliefde voor thrillers en spookverhalen. Er wordt gezegd dat ze een nieuwe kijk op het klassieke spookverhaal heeft. Hiervan is de Dodenrijk-serie met grafrestaurateur Amelia Gray een goed voorbeeld.

Achterflap

Vind de sleutel. Die is je enige redding.

Amelia Gray restaureert oude begraafplaatsen en staat in contact met de geestenwereld. Op een avond ziet ze een verschijning die haar een vreemde waarschuwing geeft: vind de sleutel, die is je enige redding. Amelia heeft geen idee waar ze moet beginnen tot ze een oud stereogram in haar kelder vindt waarop ze zichzélf ziet! Vastbesloten de identiteit van haar lookalike te achterhalen, begint ze samen met rechercheur John Devlin een onderzoek. Algauw stuiten ze op het mysterie van een nooit opgeloste collectieve zelfmoord in een commune. Amelia ontdekt dat alle slachtoffers begraven liggen op de bouwvallige begraafplaats die ze aan het restaureren is. In elke grafsteen zijn een sleutel en een nummer gegraveerd. Ze is dicht bij de oplossing, maar dan blijkt dat iemand koste wat het kost wil voorkomen dat ze het raadsel van de doden zal ontrafelen…

Mening
Na het lezen van voorgaande drie delen was ik blij verrast dat er een vierde deel uitgekomen is, op de vorige boeken was namelijk sprake van een trilogie maar die blijkt nu te zijn omgezet naar een serie. Wat ik helemaal niet erg vind, omdat ik na het lezen van de eerste drie delen graag meer wilde weten over Amelia Gray, John Devlin en het dodenrijk. Ik had toen al het gevoel dat het verhaal niet was afgerond en na het lezen van dit vierde deel heb ik het idee dat er nog meer delen zullen volgen.

Amelia en John zijn beiden zeer mysterieuze personages en hebben beiden grote geheimen, vooral voor elkaar. Ondanks hun relatie kunnen of durven ze elkaar blijkbaar niet te vertrouwen om hun geheimen prijs te geven. Amelia is een zeer bijzondere vrouw met een gave die een zegen maar ook een vloek is. Doordat ze dood uit een dode moeder is geboren en gelijk gereanimeerd is, is ze met de helm op geboren. Hierdoor heeft zij contact met het dodenrijk en ziet en hoort zij geesten. Sommige beangstigen haar, anderen voelen veilig en vertrouwd aan. Maar niet alleen de geesten zorgen voor beangstigende en precaire situaties, ook de mensen om haar heen zijn niet allemaal te vertrouwen.

Doordat het verhaal vanuit het ik-perspectief van Amelia verteld wordt, komen we weinig te weten over de gedachten en geheimen van bijvoorbeeld John. Wat ik eigenlijk wel jammer vind, ik zou graag willen weten wat er in zijn hoofd allemaal omgaat en wat zijn geheimen zijn. Hierdoor blijft het verhaal redelijk eendimensionaal. Ondanks dat is de spanningsopbouw van de plot weer bijzonder goed in elkaar gezet. Je wordt binnen no-time meegesleurd in het verhaal en de belevenissen van Amelia waarbij haar angsten voelbaar zijn.

Stevens weet je zo in het verhaal te trekken dat het verhaal je met geen mogelijkheid meer loslaat en je alleen maar het mysterie op wilt lossen om te weten te komen wat er met Amelia gebeurd. Eenmaal begonnen staat stoppen niet meer in het woordenboek.