Titel: De dorst
Auteur: Jo Nesbø
Serie: Harry Hole #11
Genre: Thriller
Uitgeverij: Cargo
Vertaling: Annelies de Vroom
Publicatiedatum: juni 2017
Aantal bladzijdes: 539
Recensie: Miriam
Over de auteur
Jo Nesbø (Oslo, 1960) is de succesvolste thrillerauteur van Noorwegen en won al vele prijzen voor zijn boeken. Zijn werk wordt in meer dan vijftig landen uitgegeven en wereldwijd verkocht hij meer dan 33 miljoen exemplaren. De Dorst is Nesbø’s elfde thriller met Harry Hole in de hoofdrol.
Samenvatting
Een Tinder-date wordt een jonge vrouw fataal. Op een bijzonder agressieve manier is zij om het leven gebracht door een moordenaar die haar thuis opwachtte.
De zaak wordt groots in de media uitgemeten en de politie voelt zich daardoor enorm onder druk gezet om de moord op te lossen. Katrine Bratt, nu aan het hoofd van de afdeling Geweld, en haar team doen hun best, maar Katrine weet eigenlijk wel dat er maar één iemand is die deze zaak zou kunnen oplossen: Harry Hole.
Maar Harry heeft hier helemaal geen zin in. Hij is weer docent aan de politieacademie, geniet van zijn rustige leven met Rakel en vindt het allemaal wel prima…tenminste…dat maakt hij zichzelf wijs. Hoofdcommissaris Mikael Bellman neemt met Harry’s ‘nee’ geen genoegen en heeft zo zijn eigen manier om Hole over te halen: ‘nee’ zeggen is dan geen optie meer.
Als Hole zich in de zaak verdiept, krijgt hij al vrij snel het vermoeden dat ze op zoek zijn naar iemand die eerder door zijn vingers glipte…
De doden waren de doden.
En de levenden gingen snel dood.
Er zijn meerdere series met een rechercheur in de hoofdrol die aan de drank is (geweest) of worstelt met een andere verslaving, doet waar hij zelf zin in heeft, vaak doet voordat hij (of zij) nadenkt over de eventuele gevolgen daarvan en het liefst in zijn/haar eentje werkt. Als het gaat om eigenzinnige rechercheurs staat Harry Hole voor mij met stip op nummer een en is hij nog steeds een van mijn meest favoriete hoofdpersonages.
In Politie trouwde Harry eindelijk (ein-de-lijk!) met zijn Rakel en hij is uitermate tevreden. Gelukkig zelfs. Maar toch ook weer niet, want hij is als de dood dat hij Rakel kwijtraakt en als dat zou gebeuren, dat dat dan zijn eigen stomme schuld zal zijn. Geluk is een vergankelijk iets en kan nooit lang duren, zeker niet als je Harry Hole heet.
Wanneer ik over dat flinterdunne laagje ijs van geluk loop dan ben ik doodsbang, zo bang dat ik wens dat het voorbij is, dat ik al in het water lig.
Het verhaal begint met de Tinder-date van Elise met Geir. Een date die wat haar betreft niet voor herhaling vatbaar is en ze gaat, net als Geir, teleurgesteld naar huis. Meteen in dit eerste hoofdstuk laat Nesbo al een klein beetje zien waar hij zo goed in is. Je volgt als lezer twee mensen die naar huis gaan en je krijgt bij beiden een onheilspellend gevoel. Je weet gewoon dat het voor een van de twee niet goed afloopt of geldt dat voor allebei?
Los van de korte alinea in de proloog (een proloog waarbij je je afvraagt ‘gebeurt dit echt of is het een droom?’), duurt het een bladzijde of 70 voordat Harry ook daadwerkelijk zijn opwachting maakt, maar vanaf het begin proef je al wel zijn aanwezigheid. Tegen wil en dank wordt Harry bij het onderzoek naar de Tinder-moord betrokken en de jacht op een seriemoordenaar wordt geopend. Harry is ervan overtuigd dat er maar een iemand de dader kan zijn, maar hoe vind je iemand waarvan je niet weet hoe hij er precies uitziet? En diegenen die het wel weten, kunnen het niet meer navertellen.
De dorst is een geweldig boek, een klopjacht naar een bloeddorstige moordenaar enerzijds en aan de andere kant is er de innerlijke strijd die Harry bezighoudt, de worsteling met zijn verslavingen, zíjn dorst en vooral zijn grootste angst om toe te geven aan die dorst. Een angst die bijna werkelijkheid wordt op het moment dat het leven van Rakel aan een zijden draadje hangt en Harry in een diep dal verdwijnt. De dorst is een perfect gekozen titel die op meerdere manieren opgevat kan worden en op meerdere personages betrekking heeft.
De spanning en snelheid in De dorst is continue aanwezig. Nesbo gooit behoorlijk veel lijntjes uit en weet de lezer steeds op het verkeerde been te zetten (‘neeeheee doe dat nou niet!’) en net als je denkt ‘aha, zo zit het’, dan gaat het verhaal toch weer een andere kant op. Soms zit je gewoon met open mond van verbazing en vraag je je af hoe het dan allemaal weer bij elkaar komt. Maar dat doet het en hoe. Nesbo is een meesterlijke verteller, weet personages haarscherp neer te zetten en ik kan alleen maar hopen dat hij nog lang niet klaar is met Harry Hole. Een personage dat blijft fascineren. Na elf boeken verveelt Hole nog geen moment!
‘Je staat nog steeds droog, Harry?’
‘Als een Noorse oliebron, chef.’
‘Hm, je wéét dat de Noorse oliebronnen niet droogstaan, ze zijn alleen dichtgedraaid tot de olieprijzen weer stijgen.’
‘Dat was het beeld dat ik wenste te communiceren, ja.’
Leesplezier 5
Schrijfstijl 5
Plot 4,5
Originaliteit 4
Psychologie 5
Spanning 5
5 sterren (afgerond) voor De dorst.
Miriam
