Titel: De vleermuismoorden
Auteur: Toni Coppers
Serie: Liese Meerhout #9
Genre: Thriller
Uitgeverij: Manteau
Publicatiedatum: september 2015
Aantal bladzijdes: 304
Recensie: Amanda
De cover ziet er erg mooi uit, het landhuis tussen de bomen met de voetstappen in de sneeuw die ernaar toe leiden, interessant. De gouden letters met de naam van de auteur zijn groot en goud, erg opvallend. Had voor mij iets minder aanwezig mogen zijn. De titel De vleermuismoorden klinkt boeiend, ik vraag mij af wat de vleermuizen met de moorden te maken hebben. De quote op het boek schept in ieder geval al hoge verwachtingen: ‘Winnaar Hercule Poirotprijs 2014’. Moet dan toch wel een goede schrijver zijn. De achterflap klinkt goed, het roept vragen op en maakt dat ik erg benieuwd ben hoe het verhaal zich gaat ontwikkelen en waar het gaat eindigen. De cover krijgt van mij een 7.
Toni Coppers schrijft in 2008 zijn eerste thriller met Liese Meerhout in de hoofdrol Niets is ooit wat zich toen nog afspeelde in Brussel. Dit boek werd genomineerd voor de Hercule Poirotprijs 2008. Hierna volgden nog 8 delen met Liese Meerhout in de hoofdrol, het derde deel De geheime tuin (2010), werd genomineerd voor De Diamanten Kogel. In 2013 verhuist Toni Coppers naar Antwerpen en hierdoor verhuist Liese Meerhout in het volgende deel ook naar Antwerpen. Ze gaat aan de slag bij de Antwerpse politie. Voor Dood water ontvangt Toni Coppers in 2014 de Hercule Poirotprijs en werd genomineerd voor De Gouden Strop. In 2015 won Coppers de publieksprijs voor De vleermuismoorden. VTM verfilmt de misdaadromans met Liese Meerhout in de hoofdrol.
In De vleermuismoorden ontmoeten we Liese Meerhout en haar collega’s van De Moord, zoals hun afdeling wordt genoemd. Een taxichauffeur boort zijn busje in de zijkant van een bank, er wordt gedacht aan een terreuraanslag. Als later uit de autopsie blijkt dat de chauffeur is vermoord, wordt Liese met haar team op de zaak gezet. Als er meer doden vallen en er wordt een aanslag gepleegd op het leven van Liese, zit er niks anders op dan onderduiken. Maar Liese laat zich hierdoor niet tegenhouden en wil koste wat het kost deze zaak opgelost krijgen.
Ondanks dat De vleermuismoorden een deel 9 in de serie met Liese Meerhout is, is het los lezen hiervan prima te doen. De personages krijgen voldoende achtergrond en verdieping om de onderlinge relaties in kaart te brengen. Liese is een vasthoudend en leuk personage. Ze heeft zo haar eigen sores waarmee ze moet dealen, wat niet altijd makkelijk is voor haar. Maar ondanks dat weet ze zich goed staande te houden. Masson wordt goed beschreven, een alcoholist, maar dan wel met hart voor zijn werk. Hij zal altijd de volgende dag op zijn werk verschijnen, hoe slecht hij er ook aan toe is. Bewonderenswaardig dat dit door iedereen op het bureau wordt getolereerd. De andere personages blijven wat op de achtergrond. De moordenaar blijft lang geheim en het motief blijft tot het eind mysterieus. Want de moorden hebben ogenschijnlijk niks met elkaar te maken.
Er worden mooie sfeer- en omgevingsbeschrijvingen gegeven, waardoor een duidelijk beeld in je hoofd ontstaat hoe het eruit moet zien, ik citeer:
Hij kronkelde traag en stil als een wurgslang rond het grote landhuis, bereikte de oude schuur en de bijgebouwen en verborg de stammen van de eiken en de beuken in het ijskoude park. Langzaam zweefde hij naar boven en vulde de hemel, zodat de maan een vaalgele vlek werd tussen de uitgestrekte takken.
Geniaal gevonden beschrijving van de omgeving. Het verhaal is spannend en vlot geschreven met af en toe de nodige humor. Geen ellenlange, onbegrijpelijke zinnen, maar wel erg grappige Vlaamse woorden, die in Nederland niet of weinig gebruikt worden.
Het verhaal speelt zich af in het tijdsbestek van ruim een week, van 3 december tot en met 15 december, waarbij elk hoofdstuk duidelijk staat aangegeven op welke dag we leven. De hoofdstukken zijn redelijk lang, maar zijn onderling ook met enige regelmaat onderverdeeld, waardoor je tussendoor ook even kunt stoppen. Ik moest even in het verhaal komen, maar toen ik erin zat, las het als een trein. Goede spanningsopbouw en het einde was enorm spannend en verrassende ontknoping. Het laatste stuk MOEST in één keer gelezen worden, stoppen kon niet meer.
De vleermuismoorden is een geslaagd, spannend en verrassend boek, waardoor ik zeker erg benieuwd geworden ben naar de vorige delen met Liese!
4 sterren
Amanda
