Titel: Weg zonder genade 
Auteur: John Hart
Genre: Thriller
Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff
Vertaling: Henny van Gulik
Publicatiedatum: juni 2016
Aantal bladzijdes: 432
Recensie: Amanda
Een intrigerende cover met de omtrek van een vrouwenhoofd waarin de trappen naar kerkdeuren te zien zijn. Mooi gedaan. De blauwe vogels en de naam en titel van het boek vallen op door de kleuren die gebruikt zijn. Mooi en subtiel. Bovenaan staat: ‘Een meesterlijke verhalenverteller.’ Harlan Coben. Dit schept toch wel enige verwachting.
John Hart studeerde Franse literatuur, waarna hij Boekhouden ging studeren en hierna ook nog Rechten heeft gestudeerd. Hij heeft veel verschillende banen gehad, maar uiteindelijk gaf hij alles op om zijn droom te realiseren. Het schrijven van een boek. Hij heeft zich een jaar lang afgezonderd om te schrijven en hieruit werd zijn eerste thriller geboren: De wet en de leugen (2006). Hierna schreef hij nog drie boeken, waarvoor hij voor zijn tweede en derde thriller (Gevaarlijke onderstroom (2007) en Onschuld (2009) een Edgar Allen Poe Award kreeg. Hij is hiermee de enige auteur die voor twee opeenvolgende boeken deze prijs won. Daarnaast heeft hij ook de Ian Flemming Steel Dagger, de Barry Award en de SIBA Book Award gewonnen. Weg zonder genade is zijn vijfde thriller.
Achterflap Elizabeth Black is een heldin. Onlangs heeft ze eigenhandig een meisje uit gevangenschap gered, en de twee meedogenloze ontvoerders doodgeschoten. Maar Elizabeth heeft ook donkere geheimen. En als de jongen Gideon met een pistool staat te wachten tot de moordenaar van zijn moeder uit de gevangenis komt, raakt haar leven in een stroomversnelling.
Mening
It’s a cold and is a broken halleluja.
Wat een boek. Dat moest ik eerst even kwijt. Het boek begint gelijk goed met de ontvoering van een jonge vrouw, hierdoor word je getriggerd om verder te lezen. De opbouw van het verhaal is heel erg goed, je leest stukken uit naam van de dader, maar ook hele stukken uit naam van de politie en van Elizabeth. Hierdoor onderga je het verhaal vanuit meerdere perspectieven waardoor het verhaal meer diepgang krijgt. Ondanks dat je ook vanuit de dader meeleeft, blijft het tot vlak voor het einde verrassend wie het nu uiteindelijk is. De verdenkingen worden heel goed verlegd tussen verschillende personen. Ze kunnen het allemaal gedaan hebben. Door de sterke opening verwacht je een spannend verhaal en die verwachting komt ook zeker uit. Vanaf het begin voel je de spanning in het boek, maar ook de spanningen die onder de hoofdpersonen spelen. De spanningen die zich opbouwen tussen Elizabeth en Adrian, maar ook tussen Elizabeth en haar werkpartner Beckett.
Het hart wil wat het hart wil.
Hele toepasselijke quote voor het verhaal, dit geldt eigenlijk voor alle hoofdrolspelers. In het geval van Elizabeth houdt dit in dat ze opkomt voor de ‘verdoemde’ zoals de buitenwereld ze ziet, gebroken en niet meer te repareren ‘gevallen’. Bewonderenswaardig dat zij zich hier vol overgave voor inzet en niet luistert naar de mening van anderen maar alleen haar hart volgt. Dit komt voort uit haar eigen jeugd, waarin zij zelf ‘gebroken’ is.
Het verleden is verleden tijd, en nu is nu.
De hoofdpersonen worden zeer geloofwaardig neergezet. Je leeft mee met de gevoelens van haat, verdriet en ongeloof van Elizabeth, maar ook haar doorzettingsvermogen en de kracht om door te gaan zijn alom vertegenwoordig. Ook de worsteling die Adrian met zichzelf heeft, over zijn tijd in de gevangenis en de vreselijkheden die hem daar zijn aangedaan. Medelijden, dat voelde ik voor hem.
‘Waarom heb je dat mooie kind mijn naam gegeven?’ ‘Omdat sommige dingen nooit vergeten mogen worden.’
Hart heeft een erg aangename schijfstijl. Hij weet de juiste woorden te vinden om hiermee een spannend, maar toch eigenlijk ook erg droevig verhaal neer te zetten. Geen ingewikkelde zinnen of moeilijke woorden wat het lezen belemmert, heerlijk leesbaar. Spannend tot het einde, hij weet je te boeien met zijn verhaal zodat je alleen door wil lezen.
Weg zonder genade mag zich met recht een Sterrenthriller noemen. Mooie, goed uitgewerkte personages en een spanningsopbouw die je richting het einde op het puntje van je stoel doet belanden.
Spanning: 4
Plot: 4,5
Leesplezier: 4,5
Schrijfstijl: 4
Originaliteit: 4,5
Psychologie: 4,5
Hiermee behaalt Een weg zonder genade van John Hart een zeer mooie score van 4,5 sprankelende sterren.
Amanda
