Titel: De schaduwbokser
Auteur: Johan Zonnenberg
Genre: Roman
Uitgeverij: Futuro Uitgevers
Publicatiedatum: september 2017
Aantal bladzijdes: 176
Recensie: Danielle
Johan Zonnenberg is een ervaren auteur, die al vele boeken op zijn naam heeft staan. Van korte verhalen tot gedichten, en van romans tot non-fictie. Met zijn werk is hij al menigmaal in de prijzen gevallen en tot ‘lijstjes’ doorgedrongen; zo bereikte hij met z’n roman Stella A-Z in Libelle’s Spannende-verhalenwedstrijd van (2009) de top-20 ranglijst. In 2014 won hij de Paul Harland Debuutprijs voor Fantastiek met de vertelling ZeroKelvin en met Legoland werd hij genomineerd voor het beste reisverhaal Boekenweek 2014.
Victor, dertig jaar, geboortefotograaf, kijkt terug op zijn leven en volgt het spoor naar het beginpunt. Na het stuklopen van zijn relatie met Amy gaat hij uit wanhoop daten. Drie dates worden een totale mislukking. Eén date, Monique, geeft hem moed. Niet zozeer voor een nieuwe relatie, maar moed als hij naar zichzelf kijkt. Hij kijkt verder terug in zijn leven.
Hoe Amy en hij elkaar hebben leren kennen, hoe fantastisch het was en hoe triest het werd. Zijn vriendschap met Rolf toen hij naar de havo ging en hoe dramatisch die ten einde kwam. Zijn basisschool en het verschrikkelijke ongeluk met zijn ‘buitenspeelvriendje’ Maarten. Door alles heen speelt het levenslange conflict met zijn moeder. Zij heeft hem heel zijn leven dwarsgezeten. Het steekt als een graat achterin zijn keel.
Victors moeder is inmiddels aan het dementeren en zit in een verzorgingstehuis. Zijn wekelijkse bezoeken aan haar leveren dezelfde gevechten maar ook onverwachte, tedere momenten op. Bij zijn laatste bezoek in het verhaal vertelt zij wat er rond Victors geboorte met haar is gebeurd en hoe dat haar drastisch veranderde. Eindelijk kan Victor zijn verleden zoals hij zelf zegt ‘steen voor steen gaan opbouwen’.
En dan is er weer zo eentje die voorbijflitst en waarbij je meteen denkt die wil ik lezen. Niet omdat de inhoud je aantrekt, want die heb je nog niet gelezen, maar door de cover die je meteen raakt. De schaduwpersoon wandelend op, ja is het nou een trap of gewoon een zebrapad? Dat alleen al intrigeerde. De inhoud heb ik even vluchtig doorgenomen aangezien ik graag zonder voorkennis in een boek wil beginnen.
Victor bevalt me. Hij laat je als een schaduw meelopen in zijn worsteling om, in het heden, in het reine te komen met zijn verleden. De twijfel die hij ervaart door de relatiebreuk met Amy, maakt het hem nog moeilijker om de hatelijke woorden van zijn moeder te vergeten. Is hij dan echt zo waardeloos?
Het levensverhaal van Victor wordt er steeds minder rooskleurig door en de bezoekjes die hij, nog elke keer plichtsgetrouw, bij zijn moeder brengt zijn hierdoor ook niet echt plezierig. De herinneringen aan vroeger flitsen voorbij en nachtmerries houden hem hierdoor wakker. De enige remedie die hij nog heeft is door het op te schrijven in de vorm van zijn eigen verhaal. Beetje bij beetje komen de waarheden naar boven. In de hoop dat alles nog niet te laat is en hij alsnog kan gaan genieten van het leven.
Het ontroerende moment dat zijn moeder ontwaakt uit haar eigen haat en Victor erachter komt dat er ook bij haar een zonzijde is, raakt je en geeft je een warm gevoel van troost. Je voelt de opluchting bij Victor en het laat je niet onaangeroerd achter.
De schaduwbokser is een verhaal dat begint als een haast verwelkte bloem die naar het einde toe volledig weer tot een nieuwe knop gevormd is en waaruit een prachtige bloem gaat ontstaan.
Leesplezier: 4
Spanning: 3,5
Schrijfstijl: 4,5
Originaliteit: 4,5
Plot: 5
Psychologie: 4
Ik geef De schaduwbokser 4 sterren.
Danielle
